hep yalnız olduğunu düşünürmü insan? koca meydanda milyonlarca insanın içinde,dostlarının ( ya da oyle sandıklarının),ailesinin içinde kısaca heryerde.. bi kez olsun bi an olsun ben yalnız değilim hiç diyemez mi insan.. bazen diyemiyormus işte insan.. hep kendini kandırmalarla,aldatmalarla dolu yaşarmış.. ya da yaşıyorum genellemeye koymak ne kadar doğru bilmiyorum..ve ben ne kadar bu derece umutsuz ve karamsarım bilmiyorum.. klasik yanıt: yaşananlardan.. olacak büyük ihtimal.. çok kötü şeyler yaşadım pekş hayır,cok mu yalnız bırakıldım hayır,hiç mi dostum.ailem,sevenlerim yok oda hayır.. peki ne diyeceksiniz bendeki bu mutsuzluk cevabım bilmiyorum..bilmiyorum işte insan bilmez mi içindeki bunca burukluğun sebebini..biri bana anlatsa böyle belkıde sacmalık derdim insan nasıl bilmez mutsuzlugunun nedenini diye..yasamadan bilmezmiş insan aynen öyle..cok klasik ama neden boylesın hayat neden bazı ınsanlara guler yuzlu değilsin,neden dozonda vermiyosun bişeyleri..insan duyguludur,insan kırılgandır,insan bazen dayanmaz yalnızlıga,insan bi gün ansızın gider neden giderken biraz mutlu gondermezsin bazılarını????