Bu gün gittin babam parkta annesini kaybetmiş bir çocuk gibi etrafıma bakınıyorum . Seni bir türlü bulamıyorum . Ha ağladı ağlayacak gibiyim ama ağlamıyorum ben babamın kızıyım . Hiç bir şeyden korkmuyorum. Sorarlarsa ’ baban nerede ?’ diye . Benim babam gitti, iyi insanların gitmiş annem öyle anlatırdı bana. İyi insanların gittiği yere gitmiş benim babamda. Benim babam melekti her gece masallar anlatırdı bana. Dizlerinde uyurdum sabahlara kadar. Keşke hep bir rüyada kalsaydım hiç uyanmasaydım. Gittiğin de öyle bir şimşek çaktı ki gökyüzü içimi görmüşcesine ağladı sanki. Ha unutmadan karnemde pek iyi geldi. Hep pek iyi gelsin sana o istediğin pembe kurdeleli ayakkabılardan alacağım derdin. Ben vazgeçtim pembe kurdeleli ayakkabılardan babam .Sen daha güzelsin pembe kurdeleli ayakkabılardan. Şimdi yanımda olsan seni bir daha üzmem söz paran yokken bir daha pembe kurdeleli ayakkabılardan da istemem. Yeter ki yanımda ol bana masal anlat. Bu masalı bir kere daha anlatmıştın da demem . Aynı masal binlerce kez anlat ama yeter ki yanımda ol.
Canım BABAM..

BABALARIMIZIN KIYMETİNİ BİLELİM HER ZAMAN YANIMIZDA OLMAYACAKLAR..

S.Ş