Saat geçti yine 12 yi çoktan..ben yine yalnız yine sensiz ve caresiz.. nasıl basedeceğim bu gecelerle artık bilmiyorum..tukenmek uzereyken tam ve artık kabullenmem gerekken ben yıne basa alıyorum seni ve senle beraber olan herseyi.. ınsanın kendisinde bıtermiş herşey.. silmek istediğinde siler,unutucagım dediğinde unuturmuş bence gerçekten sadece "miş".. bazen inanmıyorum çünkü bunun doğruluğuna. Sebep ya benim başaramadığımdan ya da bi kez kazımışım kalbime ne kadar uğraşsamda atamamamdan.. cevabım sa yok.. bazen diyorum ki neden unutayayım neden yasananları silmek için uğraşayım ki ne saçma bi zamanlar herseyini paylaştığın,bi cok seyi beraber yapıp zaman gecirdiğin kişiyi neden unutasın diyorum ve unutmaya calıştığım zamanlar bazen kızıyorum kendime. kızıyorum çünkü başaramayacağım bişey için çabalayıp duruyorum.. benle aynı ya da benzeri duyguları yaşayan bi çok insan vardır dünyada hepsıne söyleyebileğim tek şey olduğunu düşünüyorum: "BİŞEYİN ÜSTESİNDEN GELMEK İÇİN ELİMİZDEN GELENİN FAZLASINI YAPIYOR VE HİÇ BİSEYİ DEĞİŞTİREMİYORSAK HALA,GERÇEKLERİ GÖRÜP OLMAYACAK BİSEY İÇİN DİRETMEYELİM ARTIK. CÜNKÜ,OLAN KİMSEYE DEĞİL YALNIZ KENDİMİZE OLUYOR NE ANLIYOR SENİ NE DE BİR BAŞKASI OLAN YINE BİZE YİNE SU ÜÇ GÜNLÜK DÜNYAMIZA OLUYOR.."