Aslında cok konuşmak pek iyi bişey degildir .Neden derseniz bir zamandan sonra boş anlamsız konuşmaya başlarsınız ve karşınızdaki size sus arık diyecek gibi bi gülümseme yapar.Ama bide düşünsenize bu kadar boş konuşan biri herkezle ama bir kişiyle konuşamıyorsa.İşte onu o zaman anlamlı yapar.Ben mesele etrafımdaki bütün kızlarla konuşmayı seven ve benim sesimi duymadan güne başlayamayan kızlar tanıdım.Ama biyerde ben bir kızla iki senedir ve hala konuşamadıgımda var .Neden bunu bende cok düşündüm hanı olurya iki saat önceden beyninde bunu dicem şöyle yapcam diye kıvranırsın ama onu görünce bütün o saatlerce ugraştıgın cümleler varya işte onların aklından gitmesi bir saniyeyi bile almazmı ya.Hani her yatıgında , her kalktıgında , her su ictiginde... kendine dersen bu sefer konuşucam kesinya kacarı yok ama o karşındadır ve sen sadece kacıcak delik ararsın hele bide göz göze geldigin an bagırmak istersin olmaz , haykırmak istersin imkansız , icin öyle bi yanarki özlerine bakınca sanki bi volkan patlamışta tamda yanındaymışın gibi heran lavlar seni alıp uzaklastırcak gibi birazda korkarsın .Ama işin icine amalar girer ve sen susarsın.Yok hani konuşsan belki dünyanın en güzzel şeyi olcak belki senin icin belki o an bi kelebek konucak omzuna belki gökkuşagı cıkıcak , belkide bi araba carbıcak ,belki o kadar rahatlıcaksınki kuş olup ucacaksın belkiler böyle gider sonuc o konuşmamı bekler bense her zamanki gibi susmayı .insan bazen öyle bişey istiyoki imkansız degil aslında oda görse ne olur yazdıklarımı belki kelimeler yetersiz kalıcak yada anlamsız ama beliki benim olur .....