"Garip bir öyküydü;
Adam terk etti kadını.
Kadın ağladı, adam ağladı,
kadın ağladı, adam ağladı,
kadın ağladı...."

Aslında hepimizin bildiği bir döngü bu.

Dönüp dolaşıp yine aynı noktaya geldiğimiz gün anlıyoruz kendini tekrarlayan yaşantılarımızın kesiştiği ortak noktaları. Yazgılarımız ayrı olsa da birbirinden kesiştiğimiz noktalar, buluştuğumuz duraklar aynı. Kimi zaman kalbimize alacağımız insanı tahmin edemezken önceden, bazen de yüzünün her ayrıntısını çizen bir ressam gibi ustalaşıyoruz.

Bir şair, acımasız da olabilir, kör kütük aşık da. Ama inanmıyorum şairliğin yazmak için aşık kalpleri yok sayacak kadar katı yürekli olabileceğini . Bir ayrılık varsa aynada suçlar ikiye bölünür, kaybeden iki taraflıdır, özlemler çift çerçeveli ve hüznün rengi hep aynıdır.

Gece siyaha bürünürsün, gündüz beyaz gibi görünen gri bir gölgeye. Anlayışlarımız, kaygılarımız, beklentilerimiz hep farklı birbirinden. Milyonlarca insan durur da sen gider bambaşka birinde durursun, mola yerleriniz ortaklaşır, uyanma saatleriniz uyku saatlerinizle eş değerdir. Birbirinizden ayrı her an nefessiz kalmanın nasıl büyük bir zulüm olduğunu anlatan bir öykü okur gibi yaşarsınız hayatı.

Kilolarınız, yediğiniz, içtiğiniz, gözünüzü kör eden bütün adımlarınız sizi kocaman detaylardan alıkoyar, hayatı özetlerken yalnızca öznesi yaptığınız bir cümleye alırsınız onu. O inanmaz, inanmak istemez. Kendini terk edilmiş bir diyar gibi katı bir kalbe bürümüştür çünkü. Kendini sorgulamaz asla ; birbirini takip eden bir hata yumağıdır hayatınız onun gözünde .Yaşamınızdaki insanlar, seçimleriniz özgürlüğüne düşkün oluşunuzdan başka birşey düşündürmez. Bitti dediğiniz her şey bugün öfke uyandırdığı için yarımsınız; uykuları bölen baş ağrıları gibi.

Şimdi ne dünün pişmanlığı, ne bugünün yorgunluğu... Sebebi hiçbiri değil. En acısı tam bütün dengeler birbirini tutacak her şey eskisi gibi olacak dediğinizde bir anlık öfkenin alabora ettiği bir teknenin yolcusu olmanız;kaptanın bir anlık öfkesi yüzünden.

Seni özlediğim gün; kendime dedim ki hiç hak etmediği bu şeyi nasıl hissediyorsun ona ? Sonra dedim ki zaten aşkı mükemmel kılan da gizemli kılan da sebebini bilmemek değil midir? Sebeplerimi bilmediğin için böyle silip atmak kolay senin için. Ne şairliğime bulaştırdım seni, ne de bir tuttum yazdığım şiirlerdekiyle. Ne zaman yazmaya kalkışsam ortada bambaşka bir insan...

" Günlükler dolusu defterdeki samimiyetimi gönder bana; yeni bir gün doğumunda doğmak için ihtiyacım var. Güneşini de verdim bak, her sabah gözlerinin içine doğduğu an yeni bir dünya sunacak sana. .."



N.K- 05.03.2013