Ellerimden yalnızlığımı aldı.

Her şeyi bir kenara bırak der gibi, sonra yüzümdeki hüznün rengini değiştirdi. Kızgınlığımı, kırgınlığımı çıkarıp aldı kalbimden ;

"Paramparça etti beni "dedim;
"Parçalarını atmayı bile beceremedin sen" dedi.
Gölgesiyle odanın etrafında dolaştı, duvarların dile gelişini izledik birlikte.
Budalalık ettiler, sözünü tutmadılar işte;

dile geldi, çerçeveler, aynalar. Tam konuşacaktım ki ellerim dile geldi önce; sus işareti yaparak; yalanlar söyledim, anladılar.
Ağladılar benimle birlikte; kendini parçaladı aynalar.
"Ümitlerimi verdi bana ; avuçlarımın arasından kaydılar...
Dileklerimi çaldılar önce,
sonra rüyalarıma girdiler.

Yarıda bölünen uykumu istedim ondan, gözkapaklarıma gecenin yorgunluğu çöktü;
Özlemek, dedim.
"özledin." dedi.
Yalnızığımı çekip aldı ellerimden;
uykularımı verdi bana. Rüyalarımda, çocukluğumdan yarım kalan öykülerimi...

"Aşk, bir kayboluştu değil mi?
"Hayır, kaybetmekti; yüzüstü bırakıp giderken."

Peki gözler; hakkını helal eder mi?
Söndürdüğü ışıklara doğruldum, günler öncesinden yazdığım bir mektubu okudum, göndermek için yazıp yalnızlığına teslim ettim onu.

-"Gidiyor musun? "dedim.
-""Hayır,burdayım."
-Hep yanımda kal,
-hep yanında...