NAKİT LÂZIM
Cengiz (Açıkgöz) çok çalışkandır.Hiç boş durmaz.Pancar eker.Arpa,buğday...Yazın motorun üstünden hiç inmez.Tarlaları herk eder.Pancar sulamaya,fıskiye değiştirmeye gider.Harman zamanı biçer peşindedir.Buğday getirir harmana.
Geçen yaz bizim Hacergil’den geliyorum. Hasat zamanı.Ekinler biçiliyor.Halibam (Halil İbrahim) emminin damın arkasına buğday dökülmüş.”Memet enişte dökmüştür.” dedim.Ordan bir poşet buldum.Bir iki kilo gelir gelmez buğday aldım.Aldım da buğday buğday değil.Yarısı ot tohumu.Şaşırdım.Bizim Memet eniştenin böyle ürünü olmaz.Titizdir.İlacını atar.Bakımını yapar.Ertesi günü dedim ki Memet enişteye:
“Dün Galipgil’in damın arkasına döktüğün buğdaydan biraz aldım.Buğdayın yarısı ot tohumu.Yarısı kapçık.Senin böyle işin olmazdı ya...”.
Memet gülümsedi:
“O buğday bizim değil, Cengiz’in...”
İlaha Cengiz! Gara Cengiz... Şu işi yapacaksan kitabın kavlince yap.Çok çalışmak yetmez.İşin tekniğini bilmek lazım.Yoksa emeğiyin karşılığını alamazsın kardeşim.
Büyük bir ahır yaptı Cengiz Can.Sağmal inekleri var.Eşi Ayşe de yarı yardımcısı...Süttü,peynirdi geçinip gidiyorlar.
Cengiz bizim Osman’la can ciğer arkadaş. Boğazlıyan’da bir işi oldu mu Osman’ı bulur.Bir zamanlar markın tarihe karışmadığı günlerde Cengiz paraya sıkışır.Acil l000 mark lazım Cengiz’e.Hemen gelir Boğazlıyan’a Osman’ı sorar bürodan.İbrahim Demircan’ın dükkanında bulur Osman’ı. Hoş beşten sonra:
“Aman Osman bana l000 mark lâzım.” der.
Osman elense çeker gibi ensesine bir şaplak vurur Cengiz’in:
“Lan Toto! Sen l000 mark eden mi?”
“Ederim Toto’m, ederim.Müşküldeyim.Beni ipten gurtar.”
Osman’la İbrahim, Cengiz’le bahse girerler.Cengiz, eşi Ayşe’yi telefonla arayacak.Eğer Ayşe Cengiz’e:”Sen l000 mark edersin.” derse bu parayı Osman verecek Cengiz’e.
Açarlar telefonu.Hoparlörü de açık telefonun.Cengiz:
“Alo Ayşe’m, prensesim...Ne yapıyon? Ben siparişleriyin hepisini aldım.Başka bir isteğin var mı bi tanem?”
Ayşe:
“Yok başka istediğim.Ne yaptın para bulabildin mı?”
“Ha para dedin de prensesim. Ben 1000 mark eder miyim?”
Ayşe birden celallenir:
“Benim tepemi attırma Cengiz.Değil gavır parası sen Türk parasıyla beş para etmezsin.”
Osman’la İbrahim makaraları koyverirler.Cengiz garadır.Ayşe’nin bu sözleri O’nun dünyasını da karartır.
Osman 1000 markı verir de ancak o zaman Cengiz’in yüzü güler.