Sevgiye Dair Sureler II





içimdeki harflere annelik etmeden önce sadece bir yabancıydın
kirlenir diye içindeki beyazın
sahiline vuran gözlerimi her sabah sessizce yüreğinden topladım
dönüşsüz bir sürgüne gönderdim habersiz gözlerimden fırlayan bakışlarımı
Tanrı’nın yüzünden emanet alan gülümsemelerini
yalın bir fotoğraf karesi olarak ezberliyordu aklım
deliliğimin ayakuçlarına koştukça büyüyen bir yol çıkıyordu
bedenimden fırlayan kalbimin isteğine boyun eğdim
sevdim…




ellerim saçlarının ikliminden bir mevsim büyütüyordu
düşmeye hazır her yaprağına berrak bir suyla beslendi niyetim
uzanıpta tutamayacağım kadar uzak
kucakladığımda içime yaz getirecek kadar sıcaktın
gökten düşen her damla yağmur resmine benziyordu
topladım
içime çektim
büyüdüm
şimdi avuçlarımda seni yansıtan hayallerden bir göl biriktiriyorum





aynı sokağın tavanını öpüyordu her sabah nabızlarımızı hızlandıran adımlarımız
aynı yüreğe can veren bir rüzgarın ılık nefesinden içiyorduk
bütün cesur çocuklarımı topladığım bir zaman dilimi
dilimin alfabesinden sana dair sureler beliriyordu
tüm bayramların toplamıydı adın
Sevgi. dedin
sevgilim.dedim
sarıldım…




Ahh ! dudaklarına ay vurunca yalnızlıkla öpüşen sevgili
güneş kadar boyum yok
dileklerin kapısı bir yıldız değil gözlerim
sen bana bir satır gel.
ben sana bir ömür yazayım...



Faik Danışman


*

Klişe ifadelerden arınmış, orjinal ve özgün imajların bel kemiğini oluşturduğu olağanüstü bir güzellik.


Şeklin kırıldığı noktalarda yapılan vurgular ve ses bir konçerto dinler gibi zaman zaman yükselip en bastan vururken aniden kesilip minimal düzeyde tüm duyguyu topluyor... Öz sesi öylesine güzeldi ki.Sevgi mahremiyetinin yaz gibi sıcak dokusundan damarlara işleyen , duyguyu fikire yol eden olağan üstü bir sentez.Dil, ses, uslûp, ana tema ve onu besleyen yan metaryeller genişletip ,toplayan duygu meteforları...

İlk bölümde sevgiliye bakışın resmi çizilmiş onun fiziksel özellikleri .Kalp ve ruh aynasına ; sevgilinin objektif ve subjektif unsurları, davranış ve özelliklerinin anlatıcının ruhundan süzülmüş halleri.

Sevgiliye atfedilen bir beyazlık sıfatı mesela, temizliğin, saflığın güzelliğin sembolü, yine " tanrının yüzünden emanet alınan gülümsemesi " Ah nasıl bir benzetmedir nasıl bir güçlü anlatımdır.Nasıl bir duyuştur , duyuruştur ...

Sonra, bütün bu duyuşun anlatıcının hal ve yaşamına etkileri sırayı almış.Yine sevgilinin özellikleri eşlik etmiş bu duyuşa.
Sevgilinin saçlarından büyüyen mevsim... mevsim yaratıyor sevgili ...olamaz böyle bir şey mevsim , hem de yaz sıcak aşk gibi...kesinlikle aşka yakışacak en güzel mevsim adı yazdır.

Işığı en fazla , karanlığı en az mevsim, gecesi en az ...hele ki sevginin duyumsatışındaki içtenlik ve coşkuya en yakışan duyuştaki derinliğe hayran kalmamak ne mümkün ?

Yalnız burda yaz imajı ile yağmur imajı arasında anlamsal bağ kurmakta zorlanmadım desem yalan olur.Hoş şiirde çok anlamın aranmasına karşıyım ama hissettiriş çağrışım gücü olarak sanırım yazın yağmurlaşması yönünde bir metefor oluşturma gayesi güdülmüş bu şekliyle de düşünürsek tezatlık sanatından yararlandığını söylememiz yanlış olmaz sayın şairimizin.Yaz ve yağmur.. hem aliteresyon hem tezatlık sanatı iç içe..muhteşem bir kurgu... yaz yağıyor göl oluyor avuçlarında ... sevgili seveninin yanında...


Sonra bu sevginin birlikte, " biz " olarak duyumsatışı anlatılıyor.Yaşanması .Öylesine güzel dengelemiş ki sayın şairimiz imaj, imge ve anlatımın açık kapalılık oranını... hiç ortada öylece kalınmıyor bir bakıyorsunuz deli poyrazlarda ordan oraya savrulmuşsunuz bir bakıyorsunuz kök salmış beklemeler sessizlikten yüreğiniz çınlıyor.


Yukarda bahsetmiştim ya hani konçerto dinler gibi bunu anlamsal ve sessel her yönden değerlendirmek yanlış olmaz.Hem ses hem durak hem anlamsal... Mevsimler yaratılıyor, yağmurlar yağıyor aşk...sonra birlikteliğin verdiği sonsuz huzur ve mutluluk sukunet sessizliğin deminde ...olağanüstü


Ve final ...


Aşka dair temenni ve dilekler Ve gerçeğe uyanış... , finalin asaletine, sona yakışır bir duygu ve oluş eylemi... Yine artık sayın şairimizin aşina olduğumuz kalemine o muhteşem imajlarla yansımış.



" Ahh ! dudaklarına ay vurunca yalnızlıkla öpüşen sevgili
güneş kadar boyum yok
dileklerin kapısı bir yıldız değil gözlerim
sen bana bir satır gel.
ben sana bir ömür yazayım... "


Geceleri yalnız kalan sevgili " ay ışığı imajı " ... burda sevgilinin hep karanlıkta olduğu bir hüznü başa çıkılmaz büyük bir sorunu olduğunu düşüncesini anlayabiliriz sanırım.Yine ikinci dizede" benim güneş kadar boyum yok " Aynı imaja devam edilmiş ay ve güneş....


ikisi birbirinden farklı zıt olan doğa metaryelleri.Biri gece biri gündüz çıkar.Geceleri yalnız kalan sevgiliye yalnızlığını giderebilecek ışığı verecek kadar güneşe yetişemeyeceğini ifade etmiş şair burda... bir imkansızlık... !


balyoz gibi bütün o güçlü duygunun üstüne inmiş... Sevgili en göklerde... en göklerde... ay ışığı çıkınca yalnız ancak güneş açınca ışıkla yüklü olunca yalnızlığından sıyrılıyor... güneş kadar olmayı dilerdim demiş şair güneş kadar boyum olsun ki sana yakın olayım...



Yalnızlığını paylaşayım seni yalnızlıktan kurtarayım ama... malesef... Ne güzel sevinirken coşkulu güzel hoş bir duyuşu yakalamışken... oldu mu şimdi ? bu hüzün bu kadar hüzün üstelik ..



Yine de son deminde umutun peşinin bırakılması, çaresizliğin tam anlamıyla olmadığının az da olsa kapısının aralanmasına çok sevindim... kısaca şiir gibi şiirdi.









Şükran AY