Ve bazen öyle anlar vardır ki, uçurumun kenarındasındır. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu düşünmezsin, o anı yaşamak istersin. Kulakların duymak istediklerini işitir yalnızca, kızarsın içindeki o an seni senden eden duyguya. Neden desende bir cevabı yoktur aslında, aklın ve kalbini bir kenara bırakıp duyguların seni yönetir. Bir saat öncesi ya da bir saat sonrasını düşünmezsin bile o an yalnızca o olsun istersin seni sımsıkı sarıp sarmalasın. Deliliktir aslında yapılan an bitince keskin bir bıçak gibi saplanacaktır, bedenine, ruhuna… Yanlışlarla yapılan seçimler ne kadar sürdürülebilir ki, düşünmek istemezsin düşündükçe yapboz parçalarına ayrılırsın, dağılırsın seni sen yapan ruhun senden kopmuş olur… Asıl zor olan bir yalanın parçasında bu kadar gerçek olmaktır… Yargılıyoruz, yadırgıyoruz, suçluyoruz kimi zaman peki ya kim doğrunun gerçekten doğru olduğunu ya da yanlışın yanlış olduğunu kanıtlayabilir ki. Aslında kimse… O halde bırakın acılarınız, yanlışlarınız, hatalarınız sizinle olsun, doğrularınız kadar mükemmel olduklarınız kadar, yanlışlarınızın olmadığı kadar… Bir tercih yapmak gerekiyorsa mükemmel olmak, hatasız olmak değil, her daim hata yapmadan yaşamak boğucu seni bir zamana kadar idare eder ama hatalar ve doğrular seni sonsuza dek hayata bağlar. Acı benimse bırakın kahkahalarım kadar acımla yaşamayı bileyim