Hayat nedir sizce ?Tabi ki buna kendi hayatımız diye başlamak bence çok doğru olabilir. Başlangıç ve bitiş noktasını içeren düz bir doğru mudur? Yoksa arada sırada farklı küçük yollarında olabileceği, ki biz buna patika diyoruz,bu yolda ilerlerken bedenimizin ruhumuzla arkadaşlık ettiği dar bir çizgimidir. Bence hiçbiri değil. Çünkü bunların içinde insanın yaşanmışlığına ait bir kanıt yok. Bu gibi net cümleleri, internette arama motoruna yazdığımız kelimeler karşılığında bazı sözlüklerin bize verdiği cevaptır. Kısa, kesin net bir o kadar da acaba yanlış mı anladım diye tekrar aynı sözlüklere bakılan bir devri daim sistem. Bir kısır döngü... Bu döngüde insanın kaybolması içten bile değildir.
Hayatı anlatan , daha doğrusu hayatın içinde ki bir noktada kendisine yer bulmaya çalışan kitapları okumayı severim. Okurken yazarına empati kurarım. Onun duygularını bir nevi ölçerim. Selda Uskan’ın yazdığı İğnenin Ucundaki Hayatlar kitabı da bunlardan birisi...Aslında yazar kendi oğlunun başından geçen olayları içten, samimi ,bir okadar da etik kurallarını ihlal etmeden okadar güzel anlatmış ki , uslubuna sempati kurmamak mümkün değildir. Oğlunu doğumundan itibaren ele alıp, yetiştirirken yaptığı hataları bizlerle paylaşmış. Hataların telafi edilmesi gerekir noktasından çıkarak, hataları telafi etmiş. Oğlunun düştüğü bu yol ki , en son iğnenin ucunda bitmiş.Bu yola nasıl itildiğini, adım adım nasıl ilerlediğini mekanizmalarıyla bize anlatmış. Bak böyle yaparsan böyle olur diye zihnimizde bir şablon oluşmuş oldu. Ayrıca oğlunu itildiği o patika yoldan çekip alıp , duyguların düşüncelerin birlikte yaşanıldığı anayola , o çizgiye , getirilişini basit ama bir okadar da ibret verici şekilde okurlarıyla paylaşmış.Romanın yazarı bir gazeteci olup, anladığım kadarıyla yazmış olduğu köşeye gelen ,okuyucuların mektuplarını bizlerle paylaşmış. Çok güzel, ibretlik bir kitap olup, herkese okunması için tavsiye ederim. saygılarımla