Bugün kopuyor içimdeki yalnızlık sıkı sıkıya kördüğüm olduğu yerden,bir ucundan tutup da çekiveriyorum çözülüyor hiç çözülmez sandığım yerden.
Benden kopuyor artık yalnızlık sevgilim,gözüm aydın gözün aydın.
İlmek ilmek dokunuyor artık,kocaman kocaman bir atlas oluveriyor içimde uçsuz bucaksız.
Sevda karasındaki renkler ,maviliğine dönüşüyor gökyüzünün,özgürlüğüne bulaşırken.
Huzurla huzuruna sarılıyor yüreğim,ellerinin izleri belirirken tenimde kah şehvetle ,kah sevgiyle merhametle,
özlemle kucaklaşıyor özlemlerin sevgilim.
Uzun uzadıya bir bekleyişin ,sınır aşımı halleri bunlar.Kırılıyor zincirlerin halkaları birer ikişer sessiz sedasız,dökülüyor sırtımdaki prangalar ayaklarımdan önce ayak diplerime.Gram gram iyileşirken yaralarım gül bahçesine dönüyor öptüğün yerler rengarenk.Ah be sevgilim canım yanmıyor artık .Sevginin olanca ağırlığına rağmen yer çekimine nispet hafifliyorum gün be gün.
Uçmaya hazır kozasından çıkmış bir kelebeğim artık, her saniyenin değerini bilen,
razı gelirsen eğer ömrünü kollarında nihayete erdiren.