Ayrılık vakti gelmişti artık
Gidiyorsun
Uzaklara gidiyosun
Uzakların şehrine
Bu gece ayrılık vakti desene!

Karanlığın içinden özlemler büyüyor şimdiden
Gecede bir hüzün var
Ay üzgün,
Yıldızlar ağlıyor
Bu gece daha bir suskun sanki bu şehir

Belkide hatıraların hüznüdür
Bu şehri susukun yapan
Ah! biliyorsun
Bu kentte bulmuştuk birbirimzi
Bu kentte kesişmişti yollarımız
Bu kentte yaşamıştık uçuk sevgilerimizi

Evet, sonunda gitme vakti geldi
Sende de bir hüzün var belli
Sende bırakmak istemiyorsun
Yaşadığın bu şehri
Ama gene de gidiyorsun
Çünkü ayrılık vakti gelmişti

İşte!
Uzakların şehrine giden
Otübüse biniyorsun,
Son bakışlar,
Son gülüşler
Ve son sözler dökülüyor ağızlardan

Biraz ürkek
Biraz üzgün <<HOŞÇAKAL>> diyoruz
Ve son bir tokalaşma dostça...
İşte biniyorsun uzakların şehrine giden otübüse

Oturduğun yerden
Son kez el sallıyorsun pencereden
Üzgün bir tebessüm var yüzünde
Sanki bana değilde
Bu şehre sallıyorsun ellerini
<<elveda>>diyorsun
Son kez <<hoşçakal>>

İşte!
Otübüs hareket ediyor
Ve gidiyorsun
Sanki bir an gitmekten vazgeçecek gibi oluyorsun
Otübüsten inmek istiyorsun
Ama çok geç...

Boşveriyorsun
Gene üzgünce gülümsüyorsun
Bense suskun,
Üzgün bakakalıyorum ardından
Sen gidiyorsun
Kayboluyorsun gecenin sessizliğinde,
Artık uzak kentlere doğru yol alıyorsun
Yaşadığın bu şehri gerilerde bırakarak,
Bense bu şehirde arkandan
Hatıralarınla bakakalıyorum öylece,tek başıma...

Şehir suskun
Gidişinin hüznü olsada gecede
İçimde bir umut var biliyormusun

Belkide birgün gene kesişir yollarımız kimbilir!
Gene aynı şehrimizde
Kaldığımız yerden yaşarız güzellikleri
Beraberce....
Hem hayatta herşeyin bir bedeli var
Ve gecede başlayan
Bir ayrılık hüznü olsada bu öykünün sonu
Seni tanımanın bedeliyse bu hüzün
Bilki yaşamaya değer...