Sahip olması evladın;duygularını tanımadan önce,anlamı nedir? diye kendime sormaktan kaçındığım,şu an tadına bile doyamadan ilk on gününden sonrasını hayal dünyamda tanımaya bile zorlandığım,büyük ihtimalle gülen yüzün iki göz haznesinden sevgi yudumlarını saçan ’BİRİCİK OĞLUMA ’ selam!!!!
Farkına sonradan varacağın hayatın;sağlık,mutluluk,huzur,şans,hayırlı olan tüm güzellikleri getirmesi dileği ile devam etmek istiyorum mektubuma.
Hiç bir varlık duygusallığıyla bedenime girip beni özlem deryalarında harmanlamamıştı.Dokunmak istemem,sarılmak,öpmek istemem ,istemimden öte.
Seni 01,07,2001 tarihinde ilk kollarıma alışım gözümün önünde ve o biricik annen benim için apayrı birisi. Onun o boşlukta sessiz sedasız ve hafif inlemeli uzanışın takibinde senin kollarındaki,yeni bir hayat ifadesi ile yüzünden ;dudaklarını büzüşün ve birşeyler araman arasındaki "üçümüz", bir bir hatırlıyorum.
Bana her ne kadar çocukluğumu hatırlaysanda seni sen olarak yaşamak bir başka keyif hani.Sana "oğlum" demek başka bir haz ve bunun farkına varamayacak kadar ufaksın.
Yüreğim o kadar büyüdüki dünyanın bütün güzelliklerini ,sevgilerini içine alır ,ama senin sevgini sığdıramam.
Her ne kadar benden uzak olsanda sana bi o kadar yakın olduğumu bilmeni isterim.Sen "oğlum ",annen,ve ben yeni güzelliği olan hayatımızı birlikte doyasıya yaşamak dileğiyle.
Baban