Bu günlerde; hormonlu gıdaların zararları, hormonsuzların yararları, dondurulmuş limonun faydaları, fasulyenin nimetleri … gibi bir çok ileti alıyorum.

Ayrıca;
Yazılı ve görsel medyada zencefilin sapı, karanfilin çöpünden… nasıl çay yapılırı anlatıyorlar.
Önceleri kırmızı etin zararlarını beyaz etin faydalarını anlatanlar şimdi tam tersini söylüyorlar.
Eskiden “Sakın ha yumurta yemeyin!” diyenler, kanal kanal dolaşıp yumurta yiyin diyorlar.
Çocukluğumuzda cam damacanalarda satılan suyu polikarbon şişelere koyanlar,
Şimdi bunların kanserojen olduğunu, suyun cam şişede satılması gerektiğini izaha çalışıyorlar.
İçine bulunduğumuz “Kapitalist Ekonomik Düzen”in düzenbazları, halkı kandırarak soymak için elinden geleni yapıyor ve bu soyguna tıp bilimini de alet ediyorlar.

Bunlara cevap olarak, Neyzen Tevfik’ ustanın yol göstermesiyle, aşağıdaki şiiri kaleme aldım.

Toplum içinde kullanılan dil ile, duygu ve düşünceleri aktarırken birçok anlatım şekli kullanılır.
Bunlardan biri de şiirdir. Şiirde de tarz ve üsluplar çok farklıdır. Bu üsluplardan biri de argodur.
Şiirde argo kullanılması tartışmalı bir konu olmakla beraber edebiyat tarihimizde bu üslubu kullanan birçok şair olmuştur. Örneğin; Sümbül Zade Vehbi, Meâli, Şair Eşref, Neyzen Tevfik, Metin Eloğlu, Salah Birsel, Can Yücel… gibi ustalar bu üslupla şiir yazmışlardır.
Dil toplum içinde yaşayan bir unsurdur ve toplumun aynasıdır. Bir dili zenginleştiren unsurlardan biri de o dil içinde var olan ve yaşayan argo sözcüklerdir.
Şiir, bir toplumun yansıması olduğuna göre şiirde argonun kullanılması yadırganacak bir durum değildir.
Nitekim edebiyatımızda bu öğe; söz sanatlarında ve deyim aktarmalarında ya da sözün halkın kullandığı biçimde ifade edilmesinde çokça kullanılmıştır.

Şiiri kaleme alırken ben de bu üslubu kullandım.
Yayınlamadan önce defterdeki ustama gösterdim “Güzel olmuş” dedi.
Bu sözden kuvvet alarak şiiri astım.
Hoş görünüze sığınırım.

TAKMA KAFANA
Kimin geldi bu Âlem’de,
Yaşı yüz kırk yüz elliye.
Ye kebabı çek şarabı,
Vur şişenin ta dibine.