cahit külebi bu ülkede herkes şair diyerek almıştı selamımı şiirlerime bakmadan. üzümün ne katkısı olabilir şarabın kalitesine bu yıl diğerlerinden farklıysa. sadece şansı vardır.
filan yılın mahsulu derler oysa bağ da aynıdır, toprak ta bağbanda. zamanının ünlü kıldığı şair?! lerdendi bence "bu ülkede herkes şair " diyerek belki de kendisini sınıflandırmıştı.şimdi anlıyorum o zaman gururum incinmişti. cemal safi serbest şiire şiir demem demişti bu cüret ve yetkiyi nereden aldığını açıklamadan. koltuklarına yapışmış siyasetçiler gibi kimseyi yeterli görmediler. şair ve şiir evet bu sıfatlarını insanlara kim verebilir ? yazılana şiir ya da değil diye kim karar verebilir. şairim diyen bir kişi şiir noterliğine soyunmamalıdır. düşünün ve yazın kimin ne dediğini hiç mi hiç önemsemeden. edepli olmak kaydıyla, mesajın kendisi olmadan, mesaj kaygısısıyla okunduğunda ince bir sızı, belli belirsiz bir mutluluk bırakabiliyorsa, unutlmuş bir sevgiyi hatırlatıyorsa yada ender bir çiçeğin kokusu gibi okuyanı başka diyarlara yaşanmışlıklara götürüyorsa neden şiir olmasın okuduğumuz ? sessiz yığınların tercumanı, gökyüzünde başıboş gezen onca okun hedefi oluyorsa karşısına, ve umut oluyorsa sakarya gibi. bu ülkede herkes herşey oluyorsa neden şair olmasın. bırakalım herkes şair olsun hayat şiir olsun ve şiirleşelim. kaç kişinin belleğinde kaç şiir vardır acaba bu ölçüsü olmamalımıdır medeniliğin. hepimiz lise bitene değin en az bir şiir yazmışızdır. hepimiz ilk şiirimizi okurken ilk sevgilimizin elini ilk kez tuttuğumuz anın heyecanını, utangaçlığını ve gururla karışık korkuyu yaşamışızdır.
sonra şiirimiz açık yanımız olmuştur kimi an. en mahrem yanımızı anadan üryan ve kendi ellerimizle bırakıvermişizdir orta yerde. olmayacak bir bulanık havada siyasi görüşümüzü ortaya atıp ihbar etmişizdir kendimizi. şiir müthiş bişeydir. ve şair acayip bir adamdır.
seviyorum bu acayip adamların acayipliklerini ve acayip bir adam olmak istiyorum.