hayrettin taylan



-Maviliğin bittiği kara bahtının sahilinde hürlüğünü unutmuş hurilerle karşılaştım.Beni cennetin bekçisi sandılar.Sevdiler, sevip sardılar aşk yurduna.
Hayalimin lal okulundaydılar.Ben yazarak konuştum, onlar dinledi.
Sensizliği unutturamayacağı zamanın bitişlerini oynadılar.Cennet halayını oynadılar.Ben de oynadım; ama adımların dünyalık, sevdam, günahım, hatalarım, yanlış adımlara karışıyordu.Oyun bozanlığın ozanı gibi söylendim durdum.
-Meğer,ben cennetimi sözcüklerle kurmuşum.Periler hayalde bile değilmiş.

-Meğer, ıstırap çeken günlerin ışıksız diliymişim.Meğer, kendimle
intikam almaya çalıştığım anların isimsiz adılıymışım.

-Hayat yaşandığın anların izlerinden oluşur.Yaşamadıkların seni kemirir bitirir.Sen yaşanırlığın kilimisin, hayallerimin bütün nakışlarını sana işledim.

Şimdi bana alışık b’elâlarınla gönül denizinin gemisini gamlardan kurtarmaya çalışıyorum.
-Seninle ürüyen her hüzün, bir huzur gibi dalgalandı içimin tanımsız sevgi denizinde.
Meskenin olmuş sevdalarım.Sen saklı, benden aşikar yarınlar var.
Bir düğüme düğünlüğünü, dünlerini dünür eder güzel yaşamlarım var.
-Perdenin kapatamadığı güzel umutlar şavkıyız. Kime ne?


“Gönlüm dilime dargın, dilim gönlüme...Gönlüm duygularını anlatamadığı için kızarken dilime...Dilim anlatamayacağı şeyleri düşündüğü için kızıyor gönlüme...”(Mevlana)

Hasretinin ziyadelerinde ışıkların vuruyor kavuşmaların dibine.Ben artık en dipteyim.Enlerimin karanlığı yok.Sol yanımı nakışlamış Yusuf yansımasıyım.

Hakk’a aşık bir yolculuk aynasıyım.Taranışının güzelliğinde şekilleniyor dünya.
Bir umut kalbiyim.Dertle bütünleşmiş umudun tanıyım.Işıklarımı yedi aşk.
-Aşk ver artık şu ışıklarımı.Onun gözleriydi ışığım.Gözler neden nemli iklimlerini sundu?
-Neden sen ağlarken,içimdeki okyanus açtı ağzını, vicdanımı taşıdı her damlanı?
*Nedenleri eriten içsel sızışısın değirmeni gibi eridim yar yolunda.
-Bu ağlayan senden neden kurumuş nefretler zincirlenir.Bu son giden ben miyim ki?

Hayal manzaralı bir gölgede soyutlara soyunuk hallerimi onarmalısın. Somutlarınla gelmelisin mecazi mürselin Mür’seli olduğum güzellikler bağrına.
Güzel yarınların kuytusunda beni bulmalı gerçeklerin.
Sızılarımdaki tüm yorgunluk damlalarını toplamalı sarılışın.Benimle yarışmalı üst benliğin.
İyotu temiz sevdalar katığına katmalısın beni.
Aynı bakışın vadisinde bülbülün vaveylalarıyım. Gülünü yeşertmek için aşk gagamda sular taşıyorum.
-Kırmızılığını artıran heyecanın aşk canıyım.Beni senli güncelere yamala gayrı.

Duvaksız kalan yamaçlarında açılan hünerli çiçeklerin özüsün.Ben sevmenin, güzel yarınların bal ermişiyim.
-Çiçeklerinde saklı sırlarınla senden kalanlarla b’al yapmaya geldim.

“Arılığım” bütün kirlenmişlikleri temyiz etti.En berrağa yakın bir zaman oluyor sevda beyazın.
Ve umutların tamlamasında artıyoruz iki seven isimle. Yarın bize zincirleme gibi güzelliklerini sarmış.
-Artık sarmaş dolaş kalalım Elnaz.