TOPRAĞIN OZANI İLYAS TÜRKMEN

"Bin bir çeşit çile çeken
Bu toprağın ozanıyım
Dertlerini tele döken
Ben bu yurdun ozanıyı
İlhamını halktan alan
Sözlerine katmaz yalan
Gönlü sevgi ile dolan
Ben bu yurdun ozanıyım
Ozan İlyas Türkmen oğlu
Vatanına özden bağlı
Olsun aşım yavan yağlı
Ben bu yurdun ozanıyım."
1956 yılında Yozgat- Yenifakılı İlçesi Fehimli Köyü’nde doğan ozan İlyas, yaz aylarında köyünde çiftçilik yapmakta. Toprakla çocukluğundan beri kucaklaşan,haşir neşir olan ve toprağın kokusunu, nefesini, sevgisini özümseyip , duyumsayarak yüreğine ve oradan da kalemine aktaran ozan ülkesine ve ulusuna seslenerek şunları söylemekte:
"Çok severim vatanımı yurdumu,
Bayrağımı, sancağımı, ordumu.."
Yıllardır yakından tanıdığım, destekleyerek teşvik ettiğim ozan İlyas Türkmen’in "Topraktan Yükselen Ses " isimli kitapta şiirlerine göz attığımızda ,ozanın şiir başlıkları nelere gönül ve emek verdiğini göstermektedir:
-Toprktan Yükselen Ses
-Ben bu yurdun ozanıyım
-Toprağın Sesi
-Yıkılan Fidan
-Her şey Perişan
-Ceylanım Köye gidelim
-Zalim Gurbet
-Acı Derdim var Benim
-Ahu Gözlüm
-Cahilin Sözleri Kendine Zarar
-Dertli Bülbül Ağlama
- Can Sevdiğim Gelmedi
-Hayallerim Boşa çıktı....
Ozan İlyas, açık ve sıcak yüreği ile yazdıklarını tüm insanların okumasını dilemekte :
"... Her işime besmeleyle başlarım
Buğday da pancar da nazar taşlarım
Köyde şehirde de tüm gardaşlarım
Topraktan yükselen sesi okuyun..."
Nazar değmesin ozan ilyas’ın kalemine, sesine, duygu ve düşüncelerine...
"...Yozgat vilayetim içimde coşar
Fakılı ilçemdir trenler aşar
Fehimli köyümdür göleti taşar
Ekin biter bahar yazınan derim..."
köyün ve köylünün sorunlarını en güzel anlatan ozan İlyas’a yetkililer kulak vermeli ve köylünün- çiftçinin derdini gidermeliler.
" Çiftçinin hallri perişan beyim
Tarladan pancarı sökemez olduk
Yozgat Yenifakılı Fehimli köyüm
Korkusuz kantara çekemez olduk
Mahsûl çok çıktı ya kotayı aştı
Fabrika çaresiz çiftçiler şaştı
Çoluk çocuk toptan tadımız kaçtı
Doğrusu bir dekarı ekemez oduk
Üretim yetersiz silolar doldu
Mahsuller tarlada umutlar soldu
KOTA başımızın belası oldu
Tarla boş bir dekar ekemez olduk..."
Kota çıktı, çifçinin benzi soldu,bir deri bin oldu,kota koyanlar nerede ne oldu, çekilen sıkıntılar diz boyu oldu, çiftçinin halleri ozanlara dert oldu.Kalemler kota üzerine yazdı yazmaya da anlayan, duyan ve yardıma koşan nerede ? Kim koydu kotayı, niçin ve neden koydular? bu soruları köylüye ve onların sesi olan ozanlara sormalı...Ozan İlyasların yadıklarını gönül ve kafa yormalı...
"Benim sadık yarim kara topraktır... " diyen büyük usta Veysel’in izinden giden ozanlarımız adına İlyas Türkmen , "Size selam köyden kucak dolusu " diyerek toprağın sesini yüreğinden kalemine taşımaktadır.
Ne mutlu bu seslere kulak ve gönül verenlere...
YAHYA AKSOY