Birazdan gözlerim kan çanağı şarap rengini alacak gibi olabilir ve sizde bunu farkedebilirsiniz.
Birazdan bir takım değişiklikler olabilir yürüyüşümde; bir ileri, bir geri,bir sağa,bir sola adımlarla seyredebilirsiniz beni ve bazende gözlerim boşlukta, olduğum yerde başım göğe dönük durabilir ve kaldıramayacağım bir mideyi temizliğebilirim.
Birazdan uluorta da saklamaya çalıştığım zıkkım, içimi dilimden döktürebilir size.Kendimi anlatmaktan ve yaptıklarımın bilinmesinden nefret ettiğim taktirde kendimden geçip bunları öğrenebilme imkanınız olabilir.
Birazdan kendimi kaybedebilirim.
Birazdan kendimi tutamayabilirim.
Birazdan sizden ve kendimden nefret edebilirim.
Birazdan duygularımı çarmıha yatırabilir, merhametsizliğe dönebilrim.
Birazdan bu hale sokan ve benliğimi bana unutturan bu şahsın insan olduğunu söyleyebilir ve var gücümle onu hala sevdiğimi bağırabilirim.
Biraz önce sadece kendim duyabildiğim gibi haykıra haykıra onun adını anıp,kimsenin duymayacağı şekilde ağladığım gibi, ismini kulağıma fısıldıyabilirim.

Beni duymuyorsunuz, biliyorum. Ama görebiliyorsunuz halimi. Ama hiç bilmeyeceksiniz aklımdan geçeni ve hayalini gözümün önünden ayırmadığım kişiyi. Kim olursanız olun değil onu, onun adını bile sizinle paylaşacak kadar kıskanırım.

Birazdan bir yerlerde düşebilirim.Ayılmaya başladığımda muhtemelen onun adını sayıklıyor olacağım . Siz yinede beni duymamazlıktan gelin. Ayıldıktan sonra biriniz içmeme engel olsun, yoksa devrilen şişeler gibi bir mezara devrileceğim.

Bunların hepsi birer ihtimal ve birer gerçekliğe giden sezgilerdir;başından beri sonun nereye gideceğini tahmin eder gibi.
Onlarca,yüzlerce, binlerce belkide tükenmez sayıda ağrılar olacak içimde. Diş ağrısı gibi zonglayacak kalbim. Bu acıya dayanabileceğimi henüz bilemden, anlatılması zor ve anlatılamaması gereken şeyler dilimin ucundan yerlere döküldükten sonra , doğrular yıkılmayan duvarların sırtını yere getirebilecek miydi.
Ben mi yoksa o mu doğru bir seçenektir gelecek için.
O mu yoksa ben mi yanlış bir seçeneğiz geçmiş için.

Bildiğim oydu ki; ben öleli çok olmuştu. Bilmediğim ise; neden öldüm ben. Yoksa öldürüldüm mü. Yoksa kendi kendimi mi öldürdüm.Herneyse sonuç ortada ve ben dipsiz bir kuyuda cesedimi ruhuma anlatıyorum. Beni, kim ve ne zaman duyacak yada görecek. Paramparça ve darmadağın olduğumu gören her kim olacaksa artık, benim bütün parçalarımı toplayabilecek mi. Beni görünce bu moloz yığını mı yoksa virane mi diyecek.Merak ediyorum beni kim öldürmüşse artık, acaba şuan ne yapıyor. Merak ediyorum açıkçası ve hatta öğrenmek için bir daha ölmeyi göze alırım, Ölüler ruhlarıyla konuşabilirler mi yoksa ruh mu bedeni konuşturuyor böyle?

Ferat Yaman