Zaman ilerledikçe çeşitli karmaşık duygularla karşılaşıyoruz... Yeni bir hislerle uyandığımız günler oluyor. Soru sormak insanın doğasında var elbette. Bilmem herkes de benim gibi düşünüyormu. Duygusallık çok farklı bir kavram. Her geçen gün geçmişe duyulan özlem artıyor. Bugün dünü özlerken yarında bugunü özlermiyiz sorusu aklımızın derinliklerinden yükseliyor. Çocukluk anıları canlanıyor aniden sebepsizce. Soğuk bir hava şehrin kirli dumanlı havası bile insanın hoşuna gidiyor. Alıp götürüyor insanı uzaklara, çok uzaklara... Herhangi bir sokak sıradan ve su birikintileriyle dolu. Anlamsız geliyor başta fakat ilerledikçe sokağın sonuna doğru sanki farklı bir zamana geçiş yapmışsın gibi. Korkarak sirkelenip bu dünyaya dönmek çok zor oluyor. Hayat bazen anlamsız bazende haddinden fazla manalarla yüklü.. Herkesin vardır özlem duyduğu zamanlar. Ama garip olan şudur ki gün rutin ilerlerken aniden ortaya çıkan kendini hissettiren farklı bir duygusallık. Amacı ne bilemezsiniz. Nerden geldiğini , neden geldiğinide tabi... Geceleri uyumadan yüzlerce düşünce geçer gözlerimizden. Kimi gülümsetir kimisi ise dişlerimizi sıkmamıza o düşünceden kaçmamıza neden olur. Hayat kısa ve dolu dolu geçmektedir. İnsanlar aksini iddia etselerde. Önemli olan mutlu olmayı başarabilmektir. Bunuda başarmak hayatı çözmek anlamına gelir. Soluğumuz havadan mutlu olmak. Yada mutsuz olmak. Mutsuzluk diye bir kavram varsa eğer çok yakınında mutlulukta vardır. Hüzün de mutluluk gibi güzel bir duygu. İnsanı insan yapan duygular bunlar. Heyecan , merhamet ve korku gibi... Hayatın herkese güzellikler getirmesini dileyerek noktalıyorum sözlerimi...