Bir kopuştu ayrılık,bir yokoluştu soğuk iklimlerde.Dikkat;"vuslatım kaybolmuştur,bulanların gözlerime yansıtmaları rica olunur".
Keşke hayat,kaybettiklerimizi geri getirseydi de ayrılıklar uzun sürmeseydi.
Ayrılık dolu olup ,hüzün karışıp vurmasın pencereme.her vuruşlarında intizarım büyür,
özlemlerim çoğalır.Her an geleceği umuduyla uyku girmez ya gözlere ,işte mahfeder bu duygu yeni umutları.bekleyişlere ,ümitsizlik eklenir.
Fırtınalarda yitirmişiz sanki"söz veriyorum geleceğim"cümlesini.oysa bu söz bir avutma bir tesellidir .arkasına bakmadan gidenin yollarını gözleyene bir aldatmacasıdır.
Ayrılık,kumlara yazılamayan yazılması tamamlanamayan bir duygu,bir ürperti
.Kafadağının eteklerine sesimizi duyuramamak ya da ,uçurumun öte taraına ulaşamamak.
Ayrılık,bir erazyondur belki de ,sonunda herşeyini kaybedersin....