KENDİNE İYİ BAK
Ne güzel bir esenleme tümcesidir:”Kendine iyi bak.”
Nesimi’nin ünlü beyitini anımsarım”Kendine iyi bak.”denildiği zaman.
Ne diyordu Nesimi:
“Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dide-i ekvan olan âdemsin sen”
Âlemin özü insan kendine hoşça bakmalı.İnsan kendini sevmeli önce.Çünkü insan ahsen-i takvimdir.Yaratılmışların göz bebeğidir insan.Kendisini sevmeyen başkasına sevgiyle bakabilir mi? Sevgisiz gönüller say ki taş ocağı...Yunus öyle söylüyor:
“İşidin ey dostlar
Aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan gönül
Örneği taşa benzer”
Âşık Daimi’nin ünlü deyişi de insanın kendini bilmesini dillendirir:
“Kâinatta bir zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim
Zerre içinde zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim”
Kendini bilmek erdemdir.Kendi kendini tanımak yüceltir kişiyi.O yüzden Şah Hatayi:
“Evvel kendi kendin tanı
Sonra ele nazar eyle” demiştir.
Kendini bilmeyen eli ne bilir? Kendi varlığını bilmeyen her şeye bîganedir.Böyleleri kendinden bîhaberdir.Kendi varlığından haberdar olmayan kendi zatına hoşça bakabilir mi?

Şaban Şahingöz sağdı o sıralar.Osman Ünal gelmiş köye, bize de uğradı.Hoş-beşten sonra:
”Nereden böyle?”dedim.
”Şaban Emmi’yi yokladım.Epey konuştuk...Maşallah bilinci yerinde.Benim bile hatırlamakta zorlandığım bir çok şey anlattı.”dedi.
Vedalaşırken Şaban Emmi’den bir şey rica etmiş Osman Ünal...Kendisine iyi bakmasını istemiş.”Aman Şaban Emmi kendine iyi bak,demiş Osman Abi.Sen önümüzdesin.Sana baktıkça teselli buluyoruz.Sen gidersen sıra bize gelir.Aman kendine iyi bak.”
Sanki Azrail yaşa başa,makama mansıba bakıyor...Sırası gelen gidiyor.Şaban Emmi (Çakır’ın Şaban) sizlere ömür...Şimdi Osman Abi kara kara düşünüyordur sanırım.
Düşünme be Osman Can...Yaşadığın anın tadını çıkarmaya bak.Ezel kâtipleri nasıl yazmışsa yazımızı o gelecek başa. Öyleyse nedir bu tasa? Allah kerimdir kardeşim...