Bugün bir şey öğrendim. Yaralar üzerine tuz basarsan acır, üzerine tuz basmayı adet haline getirmişsen kendini tuza alıştırır.

Bugün kanıyor demenin acıyor demekten daha acı olduğunu tekrar öğrendim. Kanayan yara kapanmamıştır, acıyan yara kapanmış olabiliyor. Yanında, acının bin bir çeşit sebebi de bulunabiliyor üstelik.

Bir başkası seni acıtabiliyor...
Bir başkası acıtacak kuvvete sahip olamayabiliyor ya da, sen acı çekmekten hoşnutsan ve bunu farketmiyorsan, olmadık acılar yaratabiliyorsun kendine. Hiç sebep yokken kanayabiliyorsun acıyla birlikte.

Bugün acının beni olgunlaştırdığını öğrendim, olgunluğunsa bir güzellik sebebi olduğunu... Ne kadar güzel olduğumu bir kez daha tekrarladım bugün kendime, gözlerim yüzüme baktı; ben dönüp yüreğimi izledim.

Ben kendime çok acı çektirdim. Sanırım artık yeterince "güzelleştim"

Bugün mutluluk ve huzurun acıdan sonra verilen bir ödül olabileceğini öğrendim. Bugün sevginin, bugün aşkın seni yoklaması gereken zamanı bildiğini gördüm. Yüreğini rahat bırakman gerekebiliyor evet, ve evet yüreğini rahat bırakırsan yüreğin gelip seni bulabiliyor.

Sevmek güzel şey...
Kanatmyorsan yaralarını, kimi sevmen gerektiğini biliyorsan, yüreğini rahat bırakabilmişsen, en önemlisi sana ait acıların seni güzelleştirmesine izin vermişsen sevmek çok güzel şey...

Sevilmek kadar güzel şey sevmek...

Asena Gülsüm Güneş