Ne gariptir hayat? Neden dün ki düşüncelerim bugünküne benzemez!
Dün mü yanlıştı bu gün mü, doğrusunu bilen var mı?
Ben her daim kendimi aradım durdum, tam buldum derken baktım bu güm başka biriyim!
Anlamını bilen var mı bunun?
Galiba anlamını buldum, insan değişkendir.
İzin verildiğinde her an değişe biliyordu.

Değişime kendimizi hazırlamalıyız.
İçinde bulunduğumuz çağ hızlı değişim çağı, zihnimiz bunun gerisinde kalmamalı.
Aksi halde mutsuz ve hasta beyinlerle acı çekmeye mahkûm oluyoruz.
Bilim hızla ilerliyor. Onun bize sunduğu kolaylıkları seviyoruz, lakin öte yandan içsel engellere takılıp kalıyoruz. Beynimizde atalardan aldığımız kurallarımız var, onu yenemiyoruz.

Şehir hayatı her geçen gün bizi yalnız bırakıyor, bunalımlar yaşıyoruz.
İnternet hayatımızda büyük yer almaya başladı, lakin onu da kaliteli bir şekilde kullanamıyoruz. Çünkü her alanda, karşımıza bizi rahatsız eden kişiler ve konular çıkıyor, gerilim üstüne gerilim yaşıyoruz.
Bunun sebebi, kendi içimizde, birikmiş olan baskıların hâkim oluşudur.
Atalarımızdan bize miras kalan, inanç ve örf adet baskısı, bizi korkunun utancın suçluluk duygusunun esiri haline getiriyor.
Bir yandan yasaklara baş kaldırıyoruz, öte yandan hayatımıza kurallar icat ediyoruz.
Zihinlerimizi karmaşaya iten sebeplerden bazıları bunlardan ibarettir.

Nasıl değişmeliyiz? Çok çaba gerektiren bir konudur bu, basit diyemem, lakin çalışan kazanır.
Kendi deneyimlerime dayanarak bazı önerilerde buluna bilirim.
Değişimi kendimize anlatmalıyız! Zorla kabul etmek değil! Sevgiyle geçmişimizi affetmekle başlaya biliriz.
Geçmişte yaşadıklarım benim bir parçamdı, onları sevgiyle anıyorum, hatalarımdan ders aldım; kendimi affettim, beni üzenleri affettim, Allah beni ve herkesi affetsin.
Yeter kara er