Kaç kişiyiz acaba ?
yalnızlığa dem vurmuş yıllara meydan okurcasına gülmeyi başaran.
Yokluk çaresizlik hissini yaşayıp,
Bir kardelen cesaretiyle baş kaldıran...
Sıcacık içten bakan gözlerde gülümsemeyi yakalayan...
Belkide hiç’iz belkide yok’uz kimbilir ?
O zaman hadi şimdi bir gülücük yolla yaşama...
Öyleki misilleme olsun diye ...
Kahkahalarla karşılık verip can acısıyla susmasını bilsin.
Sonrada bu suskunluğa bir yenisini ekleyip.
Yeniden hayat sana inat diyebilsin.......
Kaç kişiyiz,ki ?
Bitimsiz baharı beklerken kış ayazına mağdur olan,
Yada kaç kişiyiz ?
Geri gelmeyecek bir tutkuyu yıllarca bekleyen...
Özlemleri mendil içine saklayıp ara ara kokusunu duymak için açıp koklayan..
Yada kaç kişiyiz ?
gecenin vurgun yüzünü efkarın demine bırakıp.
Sabahın olmasını sigara üstüne sigara yakarak geçirmeyen..
Belkide bizleriz hayatı bu kadar zor yönlerini görüp asla geri dönüşüm paketi kullanmayan.
Kendi kendimizi psikolojik sorunlu hale getiren ,
Sorunların üstesinden kalkamaz hal almasını sebebiyet verip
Üzerinede keşkeler, Pişmanlıklarla yıpranmalar yaşatan.
Halbuki daha kısa çözümlerle yada daha az yıkılışlarla gülümsemeliyiz hayata...
Gülümsemeliyiz’ki,
Bütün bizi olumsuzluklara sürükleyen düşüncelerden uzak olalım.
Gülümsemeliyiz’ki,
Tüm çaresizlik duvarlarını engel olan kaleden surları aşalım
Gülümsemeliyiz’ki,
Bizden sonra gelen karanlık geleceğimize aydınlık olalım..
Kötü beklentiler içinde değil.
İyimserlikle pozitif düşünceyle yol alalım........
ŞİMDİ BİR GÜLÜMSEME YOLLA HAYATA " ACIMASIZCA"....


ALEYNA IRMAK