Bir varmış bir yokmuş
evvel zaman içinde, kalbur saman içinde
develer tellâl
pireler berber iken
memleketin birinde uçsuz bucaksız bir orman varmış
bu ormanda güçlü mü güçlü bir ayı yaşarmış
bu ayının yedi tane güzel mi güzel, sevimli mi sevimli yavruları varmış …

Anne ayı her gece /yatmadan önce çocuklarına masal anlatırmış ama, hep aynı masalmış,
masal da; armut üstüne …
---
-hadi anne , bu gece başka masal anlat bize,
-annesi mannesi var mı be ,
dedim ya size
“BENİM KIRK MASALI VAR, KIRKI DA ARMUT ÜSTÜNE”
---
-uff be uffff !.. yine mi aynı masal anne ?

-vay sizin masalınızın da, armudunuzun da,
kırk gecedir anlatırım hep aynı masalı size, bıktım usandım masalınızdan da , armut olan dünyanızdan da !
bundan böyle size masal falan yoook
hadi şimdi doooooğru yatağa
iyi geceler hepinize de …

-Annemiz iyi ki masal anlatmadı bize bu gece / aynı masalı dinlemekten bıktık usandık iyice /
biz zaten masalsız yaşamak istiyoruz gönlümüzce .

Not:
Sevgili ayılar; artık bize masal anlatmayın ne olur, masal dinleyecek halimiz kalmadı .
Biz yorulduk sizin masalınızı dinlemekten, siz hala yorulmadınız bize kendi masalınızı anlatmaktan….


* muzaffer yıldırım