Bir de şey var Castiel , bir sürü insan görüyorum dışarıda çarşıda pazarda tanımadığım binlerce yüz, sıfat silüet görüyorum. İşin garip yanı bu değil yani herkes dışarı çıkınca görüyor birilerini, işin garip yanı; atıyorum adam 1 yıldır görmemiş sevdiğini ama ben çarşıya çıkıyorum o kişiyi gördüğüm halde aramızda bir muhabbet hasıl olmaması yüzünden kafamı eğip geçiyorum. Peki ama neden ? Neden ihtiyacı olan kişiler göremiyor iken , kendini dahi umursamayan ben görüyorum onları ? Neden çölde susuz milyonlarca kişi varken bana uzatılıyor bu su ? 4 te 3 üm su olduğu halde... Mesela Maşuğum... Bir sürü kişi görüyordur onu gün içinde , ki %90 nının umrunda olduğunu düşünmüyorum. Peki benim ona ihtiyacım varken neden umursamayacak kişiler görüyor onu ? Karnı doymuş bebeğin ağzına zorla o kaşığı sokmak nedendir Castiel ? Mesela Neden zıt kutuplar iter birbirini ? Neden eşler her zaman bir kavuşamamazlık, bir hasret içerisindedirler ? Benim görmek için tutuştuğumu el görüp başını eğiyor, umursamıyor... Neden peki ? Peki neden ? Millet ’’ Allahım n’olur bir kez göster yarimin yüzünü bana, çok özledim ’’ feryatları içerisinde göremiyor , fakat gördükten sonra ki beş saniye içerisinde hafızamdan görüntüsü silinecek olan ben görüyorum onları ? Tam anlam veremiyorum diyecek iken ihtar olunuyor algıma tüm bu meşakkatlerin nedeni.. Sınav. Tüm kapılar, tüm muallakiyetler aynı yere çıkıyor, sınav... Bu ne bitmez bir sınavdır, ne tükenmez sorulardan oluşur bu, sınav... Hayırlı geceler.

//Nârdanadam.