Aramızdaki bir takım "meselelerin" diyeyim, ki senin sahanda pek bir yaşanmışlık olmasa da, sandığından veyahut yaşadıklarımdan çok daha derin manaları var. Israrcı olmam da bu sebepten geliyor, senin birlikte olmak istediğin herkesle birlikte olman gibi bir alışkanlığın var tabii olarak, ben de kesinlikle buna müdahil olabilecek muktedirlikte değilim...

Kutsallık naraları atarken, sadece kendine ait olabilecek birtakım şeyleri her önüne gelenle paylaşman bilmem nasıl duygular barındırıyor sende, bana sorarsan ben hiçbir "şey" hissetmiyorum aslında isim de koyamıyorum sana kırgın değilim, kızgın değilim sadece amaçsızca bekliyorum hiçbir otobüs eve götürmese de durakta beklediğim geceler gibi işte...

Kendime kırgınım, sana bahsetmiştim kendime sinirliyim. Eğer alınacak hak varsa ben kendime borçluyum belki bir babaya ihtiyaç duyuyorumdur beni cezalandırması için. Hiç gelmesen de bütün bir gün tek ayak üstünde kalabilirim galiba. Hesap sormuyorum ne sana, ne bir başkasına ben galiba iyiden iyiye kendimden geçiyorum...