Uzunca bir süredir senin sevgine dair ciddi kuşkular barındırıyorum düşünsel muvazenemde.. Samimi olmadığını, hatta gayet tabii bir hal ile bana bakmama rüşdüyle hemhal olduğunu hissediyorum..

[Hislerim sağlamdır benim.. bir daha tekzibe yeltenme sakın..]

Bir bitse şu zebun heves diyorum kendi içimde.. uzun yılların getirdiği ve tanıdıkça oluşan berhava düşüncelerle birlikte birde sırtımızı döndüğümüz anlardaki gayri muğlaklıklar..

Şükür ki; epey yol aldık bitirme deminde.. lakin kesip atamıyoruz..Oysa öyle sağlam iplerden bahsediyor olamayız. Ama kesip atamıyoruz..

Kendimizce haklı nedenlerimiz hemen hiç yok..

Ve ufukta yeni ve terü taze bir heyecandan herhangi bir emare de yok..

"kartaca yıkılmalı" diye feryad eden ledünni yanımın bağrına daha fazla ot tıkamam zor bir olasılık..

Evet bir müddet daha böyle devam edeceğiz..

İrdelemek için urbamda sana dair herhangi bir masum his kalmadı.. masum ve bedbin his yani..

Seni yok etmenin arifesinde olmanın mutmainliği ile lerzeye geliyor da değilim.

Önemli bir eşik ama..

Hasılı hiç bir şiirin heyecanlandırmıyor beni.. hiç bir alıntın..paragrafın..

katma değerlerinden bana herhangi bir pay düşmüyor olmalı..

Ama payımıza düşen bir ayrılık şarkısı var belki..

Ben geri dönmek ve arınmak için altın bir fırsat olarak değerlendiriyorum bu demi..

Kızmıyorum sana.. kırılmıyorum.. ama heyecan da duyamıyorum..

Dediğim gibi..

Bir müddet daha bitiş yazılarımıza devam edeceğiz..

Bir sözüm vardı yarım kalan..

"Kırdığım kalemle bir daha yazı yazmam" demiştim..

İlk kez denedim sende yazmayı..

olmuyor..

Ne sende ne bende herhangi bir hayat belirtisi bulamıyor satırlar...

Biliyorum ki onlarda sıkıldı bu deverandan...

Fişi çekmek duygusu daha çok heyecanlandırıyor hasılı...