Gün, dizlerimde uyumakta şimdi.. Gecenin setriyle ve dahi gözlerimin seyriyle meftûnum Cân !

Zerrelerin suâl ile meşgûl olduğu demdir bugün . Doluların boşa düştüğü, boşların dolduğu gündür ..

Ve Cân !
Sükûtumun yıldönümünde, yine harflerime oruç tuttururken dil/im, aynaların aksiyle susuyorum sana !
Sakın ola düşme derdine derdimin ! Yegâne kandilimdir yaktığın gönül .. Adımı adınla an/sana diyemem .. ki her seher ayyuka çıkan duâlara asarım kendimi ve cümle hiçliği ..

De Cân !
İlmek ilmek örülenin sağlamlığından şüphen mi var? Şaşkınlığın , korkun , ümitsizliğin mi var ? Hırçınlığın bundan mıdır ?

An , hızlı adımlarla terketmekte bizi .. Sen gibi ..

Gün , geceyi örtünmekte şimdi ,düşünceler cümleleri.. Satırlara düşen harfler incinmesin diye susuyorum ..

Ve Cân !
Hay ’dan gelen Hû’ya gider ..

/.

Nâz Revâ Nur