gözlerine ay düşmüş
geceye sal aklın güneşe küskün ışıklarını
küstüğün bahardır
baharlar ağlatır

Bazen diyorum ,kökünden söksem yüreğimdeki kuru otları .Ah yabanılaşan tarlam benim.Yabancılaşıyor iç sesim ,ben kendimi dinlemeyi bıraktığımda.Bıraktıklarım aldıklarımdan fazla ritmi bozuk hayatta .Şimdi çıkıp gitsem bir dağ başına ,seyre dalsam yıldızları,dalsam geçen temmuzda Ankara’da bıraktığım gözlerine ,dalsam geçen yılın ağustos sabahına.Babamın sesini duysam,bilirim kızar yine sigara içtiğimi görünce. Şimdi harman yeridir yürek …Yer gökte,gök evrende,evren beynimde …Yanıp bitip küle dönerse ya.

ruhumda tırnak izleri
gözleri kanatan kırmızı ojeler midir
doruğa ulaşan acılardan sıyrılıp kaçan ben
gerdanında yurdumu bulan ben
aşkına varlığımla soyunan ben
soyuluyor şimdi kemiklerimden etim
soyuluyor içimde biriktirdiğim gülümsemelerim
hazzına ulaşan hüzünlerin üzerine yaktığım sigaralar yarım
yarım kalan ne varsa yakıyor
yanıyor ömrüm

Aşkı mı yazmalı … Hayır, hayır yazsam eksilir içimdeki anlamı .

Buzdolabının kapağını süsleyen resim bana bakıyor,ilk defa yazıyorum sana yarı çekingen halim ile . Çocukken de çatık mıydı kaşların,bilmiyorum …Kimse duymasın ama ben seni çok özlüyorum ve biliyorum yankılanmasada çığlıkları evdekiler de seni çok özlüyor …Konuşacak ne kadar çok şeyimiz olacaktı kim bilir ,ilk gençliğimin asiliğinden çıkarken belki bir rakı sofrasında anlatacaktım sana,belki sen de anlatacaktın bana 60 yılın derdini .Üzgünüm seni anlamakta geç kaldım,geç kaldım sana doya doya sarılmakta.İnsan bir sabah birden büyüyormuş anladım ve anladım yaş düşmeden de hıçkıra hıçkıra ağlayabiliryormuş insan .Üzgünüm geç kaldım senli zamanları yaşamaya …

Demli bir çay gerek ve müzik,keman sesi olmalı yoksa kopacak boğazımda nöbete durmuş şimşek .Derin bir nefes gerek …

Özlediklerimin hacmi çoğalırken dostlar düşüyor gecede aklıma,kilometreler düşman oluyor özleyip de başını o omuzlara koyamadıkça.Ne kadar herkesle anlaşan kişiliğiniz olsa da,ki saygıdandır kızdığınızda sesinizi içe gömüp ‘ya sabır ‘ demek,anlatılmıyor içinizde patlamaya hazır sesler.Ve öğrendim işin stresini 18:00 olduğunda işçi çıkış kartıma basarken orda bırakmayı.Öğrenemediklerimi ise sormayın …Sormayın yıllarca aynı hedef için çabalayıp neden bitiş çizgisine bir adım kalmışken tüm yılların emeğini hiçe sayıp universiteyi bıraktığımı.Bakmayın öyle …

Yarım kalan ne varsa yakıyor
Yanıyor ömrüm

Kuruldu yine aklımda ki mahkeme ,af diliyorum kendimden,af diyorum hakimken.
Güzellikten yana olmalı oysa gülüşler gibi söyleyişler de .Oysa bazen de yazmamalı,sorgusuzca kendi içimizdeki denize atlarken .

Gözlerine ay düşmüş
Geceye sal aklın güneşe küskün ışıklarını
Küstüğün bahardır
Baharlar yeniden hayata doğmaktır

Nigar Baran
-2012-