www.edebiyatdefteri.com/siir/652681/olu-ari.html





ÖLÜ ARı

Yerde bir ölü arı gördÜm
Sarı rengini benden ve topraktan almış gibi uzanıyordu
Bedeninde bir korkunun eseri hakimdi
ölümünde bile yaşamımın izleri vardı

Kanlar içinde yerde yatıyordu
Kanlarından bir kule yaptım kendime
Bedeninden bedenimi,kanından kanımı geçirdim
Bedeninden kanımı geçirememiştim,ağlıyordum gülerek

Hayatta hep merak etti
Bir yarım ölüden nasıl meydana getirmişti onu
sevilmeye layık bir ölümüydü yoksa
Sevdasını ölü kanatlarına bir yayamamıştı haşa üşüyordu

Olmayan bir ölünün hayaliyle
Olan bir yaşamın olmazlıklarıyla
Sen kendinle bende kendimle
O arıda ölü yaralarıyla resimlensin

Herşeyin hiçleri içerişi kadar
Bende seni o kadar içermek istiyorum
Belkide ölüsün ve orda yatan sensin
Belkide hiç var olmadın ve bu var olmazlığın beni hep içeriyordu

Kaldırdı ölü arıyı rahat yerinden
Yazdıklarını değiştirdi yeniden
Olmayan bir düşünceden son defa doğurdu onu
Bu sefer yırtmasına engel olacaktı kanadını



Ölen bir arıyla kendini özdeşleştirmiş ruhun hezeyanı, çıkmazları desek bu şiire sanırım abartmış olmayız.

Bir arı, : Çalışkan olur, bal yapar, çiçekten çiçeğe konar, baharlarda yazlardadır her daim, en güzel mevsimi yaşayandır dolu dolu.. bir o kadar da zekidir.. arıdır hâlâ bilimadımlarını hayrete düşüren yaptığı ölçülü peteklerle...

Şimdi şiirimize dönersek ; Şairin elbette hangi yönle bir bağdaştırma kurduğunu tam olarak bilemeyiz.Bu şairin tamamen öznel ruhunun derinliklerinde yatan bir giz...ama ben gördüğüm , idrak ettiğim, duyumsadığım kadariyle tefsir edebilirsem en azından en doğruya biraz yaklaşabilirsem kendimi mutlu kelimelerin gücünü biraz anlayan olarak adledebileceğim.


Giriş bölümü : Arıyı gördüğü an...ve kendi yaşamından izleri görerek ilk düşüncelere salındığı an.

2.Bend : Tasvir...bölümü... arıyı görsel bir hale getirmiş şair.Zihnimizde görüntüsünü sağlamış.
Sonra bir cerrah gibi... otopsi yapan, yada bir ölüyü hayata döndürme çabası güden mesleğine sadık bir cerrah gibi üstünde işlemler yapıyor.Ona hayat verme çabasında.Çünkü arıda gördüğü kendi yaşamını ; geri almak istiyor.Onun ölümünde kendini ölmüş gibi hissediyor.Bu dayanılmaz bir acının öngörüsü.Bu bozulan bir şeyleri düzeltme gayesini gütme çabası.Ne var ki... Ölü canlanmıyor...Bir kez daha hayatında ters giden olumsuzluklara biat eder gibi... ağlayarak gülüyor :(( ağlayarak gülüyor... ağlayarak gülüyor....imkansızlıklara, başedilmezliklere, hayatın çekilmezliğine, acılarına...


3.Bend : Varoluşsal.. dünyaya geliş nedenini sorguluyor şair bu dizelerde de....Dünyaya ilk gelişinin nedeni.. bir anne - bir babadan gelişini neden doğmuş olduğunu.... Sevgiden doğmuş ise... neden şimdi sevgisiyle bir arıyı canlandıramamıştı ...sevgiyse eğer herşeyin doğumun nedeni...yaşamanın nedeni, sebebi... neden şimdi kendisi bir arıyı canlandıramamıştı :(

Sevmek yetmiyor çoğu zaman sayın şair...yetmiyor....

Sevginin de aciz kaldığı yerler var malesef...:(


Hayar kırıklığının verdiği acıyla ; oysa neçok güvenmişti sevgisine...


4.Bend ; Hayran kaldım... Şiirin kalbi burda atıyor artık.Şair bu ölüm - kalım -oyununda son hükmünü burda veriyor.


Kurduğu tezatsal düşünceyle en gerçeğe ulaşıp....insanın çaresizliğinin mührünü vuruyor şiire.


Olmayan demiş ; Olmayan ....bir ölü hayal etsin onunla yaşasın
Olan demiş ; Yaşamın olmazlarıyla yaşasın
Sen kendinle
Ben kendimle yaşayayım demiş

Varsın her şey yerli yerinde kalsın... İmkansız hiç bir şey değişmez demiş..Bir kabulleniş ki, bir vazgeçiş ki ....Umutsuz... öylesine bir hayat işte...

inanın çok kötü oldum... böylede yazılmaz ki ama yaaaaaaaa :((( ....hayret bişeysiniz.

5.Bend : Bu bölümde felsefi bir yaklaşımla olanları değerlendirmiş şair ;

Her ne varsa olan, olmayan, yaşanan hiçlenen yani şimdi yok olan, sindirdiğimiz kadar içimizde demiş...Ne kadar sindirmiş isek o kadar hiçler şimdi demiş.

Hep hiçleri alıyoruz içimize demiş.... yani hiç olduğun için içimdeydin belkide demiş... tıpkı şu an ölmüş arının hayatta olmayıp ama bedeniyle yattığı gibi... sende yoktun hiçtin belki ama yüreğimde yatandın... bir ölü olarak demiş..ben bir ölüyü sevdim demiş...yani...

Ve baştaki arı örüsünden dem vurarak... yani şiirin ruhunu yarattığı objede birleştirerek hem şiire bütünlük katmış hem de şiirin finalinin sinyalini ana fikirle vermiş.

Ve final ; Arıyla noktalıyoruz çizdiğimiz resmi.... ölene saygı...her şeye rağmen...

Ve bir u dönüşşşşşşşşş inanamıyorum büyük sürpriz.... doğuruyor .... yine aykı keşmekeşliğin içinde...

Vazgeçemiyor hiçliğinden....hiç gördüğünden... ne kadar kalemi inkar etsede.... hep olduğunu yüreğiyle...yine tasdik ediyor bu son bendde...


Ben inanın ne diyeceğimi bilemedim, inanın o ölü arıyı gördüm...ben de ben de gördüm....böylesine net, duru bir anlatımla görmek ne kelime resmen yaşadım dizelerinizde....


Sevmek cehennem de mi : (


Değerli dizelerinizi kutlarım.Çoook ama çok güzeldi.Felsefi dokunuşuyla, kurgusuyla, duyuşuyla, düşüncesiyle...


Şiirin dostluğunca ; Selam, sevgi ve hürmetlerimle.