İnsan gözü olan yükseklere çıktı. Evini, yuvasını, iş yerini göklere kadar uzanan binalara taşıdı. Daha fazla yükselmek için başladığı araştırmalara devam etti.
Dünyanın bütün gizini çözmeye koyuldu insan ve derken diğer gezegenlere dikti gözünü ve yaşanabilecek başka gezegenlerin varlığını araştırdı insan.
Çok uzak mesafeleri hızlı ama çok hızlı araçlarla yakınlaştırdı insan. Dünyanın diğer ucundaki insana bir tuşla, tek tıkla ulaştı insan.
Hayvanlar alemine daldı insan, onların yaşamının bilinmeyenlerini keşfetti.
Çok ama çok şey başardı insan.
Fakat bütün bunlardan daha başarılı olduğu yeni alanları da es geçmedi insan.
İnsan yükselttiği binalarından çok daha fazla ve hızlı alçaldı. Yükseklikle ilgili başardığı tek şey fiziksel olarak yükselmekti. Gözünü çıkarttığı yükseklerin çok aşağısında bıraktı gönlünü insan.
Uzun mesafeleri kısalttığı araçlardan çok daha hızlı uzaklaştı insan kendinden, diğer bütün varlıklardan ve insanlıktan.
Ve amacı dünyanın bütün gizini çözmek değildi insanın, içindeki doymak bilmez boşluğu doldurmaktı amacı insanın. Zira başka gezegenleri keşfetmek de değildi amacı insanın, yaşanabilir, insan eli değmemiş (?) bir başka gezegeni bulmaktı ve bulmak amacı insanın.
Hayvanları gözlemledi ve vahşi olarak niteledi onları insan. Evcilleştirebildiği kadarını kopardı doğalarından ve yalnızlığını paylaşmak için hayatına soktu hayvanları insan. Ama insanın gözlemleyemediği şey hayvanlar arasındaki dengeydi, sahip oldukları saf sevgi, şefkat ve her şeye rağmen beraberlikleriydi.
Kısacası insan tahmin edemeyeceği kadar çok şeyi başardı (!).