Bir bahar yağmurunun öncesindeki gök gürlemesince olmalı sesin. Bir umut olmalı rahmetten yana. Minnete dönük sorularla boğuşmadan “GEL” demelisin..

Ruhum susuzluğunda yanık başaklar gibi.. hoyrat yeller savurmadan tanelerimi çağrına hasretim bilmelisin..Ağustos sıcağında esen dağ yeli gibi huzur vermelisin…

Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum…

Ayaklarımda prangalar,dilim bir türkü tutturmuş,çağırsan geleceğim…Bozkırlarda deli tayların toynaklarında bir sağa,bir sola savrulmuşsak ne çıkar…

Ne çıkar sınır çizmişse aramıza… Sınır taşlarına mahkum değildir gönlümüz…

Sen çağır ben geleyim…

Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum ..

Ta can evinden çağır…Çağrına kucak açsın gönlüm…Bir sen,bir ben… Bir birimizde yeniden can bulsun dünya…Irmağın denize,toprağın rahmete kavuşması gibi…

Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum…

Emanet bir zamanda ,emanet bir can taşıyorum…sen zaman ötesinde bir yerde , ben mekanın bilinmezliğinde kaybolmadan….sevdanın susuzluğunda kavrulmadan …’AL’ beni , çağır beni.. Kapıları sonuna kadar kapatma… Umudum olsun …Ben kendi benliğime yenik düşmeden,kaybolmadan çaresizliğimde çağır beni….Sisler dağılsın ,eriyen karlarda coşsun gönlüm Kardelen çiçekleri dile getirsin hasretimi….Umuttur,mutluluktur kardelen çiçekleri….Çağır,kardelen çiçekleri solmadan…

Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum…

Kevser suyunda ıslandı dudaklarım…Arındım mazinin tüm kirinden…İçim yıldızlar kadar aydınlık.Bereket üstüne bereket yüklü şafaklarım….Doydum,tüm ihsanına veren ellerin…. ‘AL’ demek zamanıysa zaman ‘AL’ beni…

Çağır beni….Duy beni …. Bir ışık , Bir ses, Bir çağrı bekliyorum…