Okyanuslar yol açar sevda gemilerine, aşka yelken açtıkça
Yorgun tayfalar gibidir yüreğim, mutluluk ruhumda ışıdıkça
Gri bir şarkıdır aslında gizemli yaşamak, ben adını andıkça
Vazgeçilmez türkümsün sen, bu kainat sevginle ışıdıkça

Yüz çevirdiğim, ardından ağıtlar bile dökmediğim nice sevdalar gelip geçtiler kapımdan. Eylül’ün sararan yaprakları gibi terli bir uykudan uyanıp kendimi seyrettim her sabah aynalarda ben. Sevgi dansı etmekten yorulmadım ve bu şehrin tüm kaldırımlarına ismimi yazdım. Sevginin tanımını bilmeyen nice yüreklerde ihaneti tattım, nice dualarda sadakatsizliği duydum.

Sonsuzluk ışığının durmaksızın yandığı gönül köşkümün çatılarına her mevsim konan göçmen kuşlar bu mevsim uğramadılar nedense buralara. Ara sıra gönlüme giren, her kapıyı çalışlarında bende anlamsız isyanlar bırakanlardan biri olmadın sen. Başucumda okunmayı bekleyen sarı kitaplarca durdun yıllarca.

Gecelerin hıçkırık boğumlarında, sen renkli caddelerde şen kahkahalar atarak yürürsün inadına. Ben yaklaşan bir gemiye umutlu gözlerle bakmayı seçerken, sen pas tutan zamanın kilidini açmayı denersin. Ne kadar yinelemeye kalksak yeşermeyecek bir aşka sular dökmeyi düşlediğimizde, güneşsizlik ve bulutsuzluk hep savaş verir yüreğimizde. Kimi zaman içimiz yanar, bu yangın mevsimlerinde birbirimizi sevmeyi denemeyiz.

Elbette kendimiz kurarız dünyamızı. O dünyanın yara berelerini saracak sargılar ararız kimi zaman çevremizde. Kimi boğuluruz yanlışlar denizinde dinlenecek bir ada ararız. Gene de buruktur tadı aşkın. Ve biz o aşkta sadakat ararız, güven umarız, karizmatik avuntularla gençliğimizi harcarız. Oysa sevdanın yüreği hep aynıdır. Hep aynı titreşimlerle savrulur ve aynı zaman kapsülünün içinde barınır.

Ne etsen, ne eylesen olmaz işte gizemin kızı. Bir saman çöpünü salıp denizlere peşinden koşmak, kafdağının ardındaki sevgi saraylarına ulaşmak, bakıldıkça içiçe giren bir sevgi gülüşünün altında ezilmek ve terleyen bir toprak üstünde oturmak zor gelir bize.

Biliyorum, sana sevgi sözleri söylemek, senden aynı karşılığı bulmak kurulu bir saatin boşalmasını beklemektir. Geçen zamanın tik taklarında köşede sakladığın gençlik resimlerine bakmak için henüz erkendir. Pikaba bir plak koyup eski şarkıları dinlemek aklından bile geçmez. Senin gözün renkli diskolarda, içki kokulu barlarda ve sözüm ona sanatsal zamansızlıklardadır. Anılarını yazmak için erken, onlara göz atmak için çok geçtir.

Hazin şarkıların otağıdır oysa bu evren. Yüreğindeki barış’lar, benim kahramanlarımı hiç sevmezler anlayacağın. Benim ülkemin karıncaları yaz kış durmaksızın umut taşırlar yaşamın lâbirentlerine. Sen kuştüyü yastıklara başını koymayı düşlerken benim dağlarımın yastıkları yüzyıllarca aynı yerde, aynı ıssızlıklarda beni bekler. Bir çınarın en ulusuna asarım ben sevdalarımı. O sevdalarda yanar, o sevdaların mavi umutlarına adaklar bağlayıp beklerim.

Acının tohumlarını atmışsan, aynı acının harmanını da kaldırmaya mecbursun anlayacağın. Bu yüzden yüreğimden keder, gözlerimden umut hiç gitmez. Benim tahta köprülerim yıllardır ne yolcuları geçirmiştir üzerinden hiç yılmadan. Sevdanın kapsülleri patlamaya hazırsa eğer, içindeki zamansızlığı terk et ve koş dergâhıma. Yüreğimdeki eşsiz ayinlere katıl sözlerinle, gözlerinle ve yüreğinle.

Aşk suskun bir ilâhidir güzelim ve ben bu ilâhiyle yakıyorum gönül mumlarımı. Kaçmaktan yorulunca, sevdalara yürüyüşlerin sonuçsuz kalınca ormanlarıma dalarsan kaybedersin yönünü. Sen sevgiyi biliyor, ancak sevgiyle dansa kalkamıyorsun. Karıncanın yolu, atmacanın kanadı, ormandaki aslanın payıdır sevgi. Yüreğindeki kapsülleri patlattığında uzat bana ellerini. Ben sevginin limanlarında hâlâ seni beklemekteyim.

Selahattin Yetgin