Bazen çok özlüyorum galiba.
Sessiz zındanlara hapsettiğim isyanım göğüs kafesimi yırtıyor,
binlerce parçaya bölünüyorum..
Anlasana dağılan, parçalanan, bedenim değil ruhum.
Bazı duygulara kilit kar etmiyor öğle depremler yaşanıyor ki
ulu dağlar sarsılır ızdırabından.
Anlatamadığım, dillendiremediğim, anlatmaya kelimeler yetersiz kaldığı zamanlarda elle tutamadığım, gözle göremediğim ruhum, öğle güçleniyor ki bir hareketiyle şehirleri altüst edebilecek güce eriştiği sanıp kendimden saklanıyorum, pısıyorum
sımsıkı kendime sarılıyorum,
60 kiloluk bedenim dev bir herkül gibi hissettiğimde ben kendimden korkuyorum..
Parmağımı oynatsam denizler taşacak, isyanım kitlesel isyanlara dönüşecek sanıyorum..
Gelsen diyorum.
Sukun bulsa ruhum, ilkbabah güneşi gibi ılık esse rüzgarlarım.
Ben; Benden korkuyorum anladın mı,
bu beden her gün gücünü yitirmekte ruhumun isyanına
biraz daha yenilmekteyim.e.