Gidenler artlarında doldurulmayacak hazin boşluklar bıraktı. Ne menem bir şeydir ruhta açılan boşluklar, velev ki onursuzca hazırlanmış çimentolarla doldurulmaya çalışılıyorsa… Oyunu oynayanlar da, oynatanlarda ifritin tapındığı putlar gibiler ki hepside aynı ağaçtan çıkma dal idiler. Köküne kibrit suyu verdirmediler. Ayların hası demediler, bayram demediler, masum katlettiler. Gidenler nedenini bilmeden “Vatan sağ olsun!” deyip gittiler; de Vatan mı? Sağ mı? Oldu mu ? İnandık; vatandır dedi çünkü Mehmet Akif. “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır. Toprak eğer uğrunda ölen varsa VATAN’DIR.” dedi bizde inandık “Vatan’ız.” dedik. Öldük, öldürdük, gömdük, gömdürttük. Biz; yas tutarız, yeri gelirse silah tutarız, cephede en önde bayrak tutarız da ‘ taraf’ tutmayız dedik de, “Bu vatandır toprağım.” diyen herkese yandık da, bir damla su mu döktüler? Operasyonu intikam, intikamı soğuk yenen yemek bilip de dönüt vermediler, kalan sağlar bizim olsun diye uğraşan askerleri de içeri tıktılar. Onlar ki, torunlarını başka ülkede doğurtup, ecnebi vatandaşı yapacak kadar bu ülkeyi çok sevdiler(!) ? Bunca yılda ne gidenlerin tek tırnağının karşılığını verebildiler, ne de ülkeyi kemiren bu bitleri ayıklayabildiler. Heyhat bazen ileri de gittiler, ama bir ileri gittilerse iki geri geldiler. Bazen de çok ama çok ileri gittiler! Yenikleri konvoylarla salıp, alın dün şehit ettiklerinizi bugün kucaklayın dediler. Çok Allah dedirttiler çok! Şehit verdik; İllallah, kasalarına haraç verdik; Fesuphanallah, torunlarını ecnebi gördük; Eyvallah, yine de oy verdik; Maşallah… Korkmasınlar bu kadar Allah dedikten sonra bizden çıkmaz tinerci; hepimiz muhafazakâr, hepimiz dindarız Suphanallah!