Zamanların birinde zamansız yaşardık. Biz üç kafadar.

- Sevgi

- Dostluk

- Anlayış....


Varolduğumuz mekanlar yüreklerdi. Sıcak ve Umutlu.
Oyuncaklarımız küçük küçük mutluluklardı. Kuş yapıp uçururduk heryere.
Büyüdük zorunlu/ca.
Önce Anlayış gitti aramızdan Elinde kelepçeler..
İki kişi kaldık tutunduk sımsıkı birbirimize.
Kopmayı akıl etmedik ama anlayışsız kalınca Dostluk koptu gitti sahte duygulara.
Sadece Sevgi kaldı, ben kaldım...!
Sanıyordum oysa ilk ben kirlenmişim , ilk ben gitmişim , suretimmiş kalan.

Yeniden toplanmak güç olsa da bizi doğuranlar Hayatta...!

Annemizin adı ;
Vicdan...!

Babamızın adı ;
Umut...!


Tek kalanlar , arda kalanlar onlar...

Biz üç kafadardık , biz üç can.. Özgür kalacağımız günlere selam olsun..! Selam olsun doğacağımız günlere Yüreklerde...