Gurbette olduğunu hatırlarsan, boğazın düğümlenirse, gözlerinden boncuk boncuk dökülürse yaşlar, karanlıklara yelken açmış isen ve rotasızca yol alıyorsan ıssız denizlerde; üzülme… Yüreğini aç sevgilinin yağdırdığı şefkate ve semaları seyre dal zamanlı zamansız…
Sevgiliye olan özlemin yakıp kavursun yüreğini. Sızlasın hasreti ile tüm benliğin. Unutma sen gurbetçisindir.
Anlat suskun kayalıklara; sızılarını, sancılarını, özlemini… Varsın onlar( O’ndan uzaktakiler) sana deli desinler. Dağlar, taşlar bile dile gelip Rabbi zikreylerken sen nasıl susarsın ki… En sonunda yüzünü döneceğin varlıktır O.Sana en çok merhamet eden, seni sevendir, sana bir tek olumsuz cevabı olamayan O’ dur. O ki Vedud’tur. En çok sevendir ve en çok sevilmeyi hak edendir.
Yüreğin feryad etsin susmasın ve desin ki;
Ey çok seven beni de sev, varsın tüm dünya karşımda düşman kesilsin. Sen dost ol bana, yeter ki sen beni sev, istemem dünya kalsın onlara…
Rabbe de ki; Rabbim! Sen sevsen beni yeter bana. Bir çocuk nasıl canı yandığında şefkat ve merhamet arıyor ise anne kucağında, bende aciz kulun sığınıyorum senin engin şefkatinin pınarına…
Sıla hasreti ile tutuşan yüreğin vuslatın hayalleriyle avunsun. Duaların ile yaklaş Rabbe… Bir sürgün yerinden başkası olamadı bu dünya senin için, unutma asıl tutsaklığın bu dünyada başladı. Sen Rabbe yaklaştıkça özgür olabilirsin, O’na kul olabildikçe özgürleşirsin.
Seni bu kadar eşref kılıp mahşer günü hesaba çekecek Rabbine hamd et. O’nu ne cennet sevdası için ne de cehennem korkusu yüzünden sev…
O’nu sevilmeyi en çok hak eden olduğu için sev ve sinen kor ateşlerde yansın aşkı ile…
Rabbim! bitir gurbet acısını.Beni sılama kavuştur,beni sana kavuştur…

ELİF PEKEDİS
İSTANBUL/2008