Bugün Pazar.Dışarıdan duyduğum bir türkü sesine uyanıyorum.Biri ,arabasını bir yerlere park etmiş de türkü mü dinliyor;ne?Yanık yanık bir Anadolu kokusu havada.Seçemiyorum gerçi ne dediğini ama ,beni taa çocukluğumda Cuma günleri radyoda dinlediğim programlara,oradan da babamın tost hazırlayıp,annemin de çayı koyduğu mutlu kahvaltı sofralarına götürüyor.Ayvalık’a gidip geliyorum böylece…İzmir sabaha uyanmakta,sıcak ,durgun bir havada.Gri mavi bir gökyüzü,gri dağlar ve deniz.Denizin karşı kıyısında ve dağlarda minik minik yıldızlar parlıyor..İşte o yıldızların altında insanlar hala uyumakta….Birazdan hava aydınlandığında,sokak lambaları kapatacak gözlerini bu defa..Sokak köpeği çakma Aydemir’de (ben ona böyle diyorum.O kadar çirkin ki:) )uyanmış çoktan..Hav hav bağırmakta ve kendince kimbilir ne demekte?Sessizlikte,sessizliğin sesini dinliyorum bir süre…İç sesimi dinliyorum.Erkenci kuşlarla selamlaşıyorum balkonda.Az sonra gün doğacak ve tılsım bozulacak.Gece bitmeden,Cinderella pabucunun tekini bırakıp kaçmadan daha,dingin huzurundan sabahın;hepinize merhaba.