BU sabah , ilk defa bahçeme misafir olan bir Bülbülün sesiyle o mis gibi doğanın etrafa serptiği ıhlamur kokularıyla kahvemi yudumlarken.. şöyle bir geçmişe doğru yolculuğa çıktım.Yaşanmışlıklar dedim flimin adı..Gördüklerim ve yaşadıklarım,şimdi bir camın arkasından izlemek bazan acı bazan neşe ve mutlulukta verse,sonuçta benim yaşamımdı.Gece vakti ay’ın yıldızlarla olan aşkını gördüm,sabahın seherinde semalardan yükselen, yaradana uzanan elleri hissettim,sanki sinyaller gönderen bir alarm gibi pencerelerden ışık hüzmesiyle süzülen acıları yaşadım kimler olduğunu bilmeden..Ve günün ilk gülümsemesinde çiğ düşmüş gül tomurcuğunun açılma duygusuna şahit oldum,yeni doğan bir yaşam gibi.. Sıcacık bir selamı hissettim güneşle. Ama ben çok şeyler gördüm bu ekranda.çoğu bana ait.Günahıyla vebaliyle..Şimdi bir duraktayım...Bazen , uçsuz bucaksız bir denizde veya ıssız bir adada, tek başınalığı çözümü zor bir bilmece gibi ,salt bir kelimeyle anlatımı zor olsada.
Kalbe giden yolların,ilk durağıdır gözler.Göz pınarlarında saklanan,İki damla gözyaşı;Ruhlarda yeşeren aşkı...Gönüllerin derinliklerinde saklar,Aşkın tutsağıdır o bakışlar, ey yâr...


Çiğnenmiş,bitkin yollardan geçerken,Son defa seyretmek için güzelliğini;İlk defa hissettirir içinde.Yüreğinden koparır gibi ezikliğini....Aranır,gözlerde hasreti çekilen bahar.


Rahmetsiz bulutlarGelip geçer gözlerinden,ey yâr...Yıldızsız bir gecenin son durağıdır gözler.Yalancı aşklar,Akşam gözlerinde söner,ey yâr....

Hani Konfiçyus söylemiş ya “Sözcüklerin gücünü anlayamadan, insanların gücünü anlayamazsınız." Sözcükleri anlamak ve anlatmak kendini, hayata ve insana..

Şimdilik bu ilk durakta iniyorum, bir daha ki yolculukta karşılaşmak ve karşılanmak dileğiyle..EDA(AŞİYAN052)