Simsiyah bir hayattı karşılaştığım. Bense beyaz bir leke olmak istedim o siyahlıkta… Unuttuğum bir şey vardı. Siyah baskındı beyazdan… Beyaz; leke olamazdı ki… Beyazın üstüne kara düşerse, belki kararırdı ortalık. Ama beyazın yansıtıcı özelliği olduğu için belli bir süre sonra o siyahlık kaybolabilirdi… Ama siyahın üstüne ne renk düşerse düşsün, hepsini kendi içine çekerdi. Ne temizlik olan beyazı üzerinde taşırdı, ne özgürlük olan maviyi, ne mutluluk olan pembeyi, ne ferahlık veren yeşili, ne de sevgi olan kırmızıyı… Siyah bütün bu renkleri içine alır, hepsini tek bir renk yapardı. KAPKARA olurdu ortalık, tüm renkler; sevgi bile gama dönüşürdü; mutluluk bile keder olurdu işte. Beyaz yansıtır aydınlatır; siyah ise hem kendini hem de çevreyi karartırdı…
Ben senin hayatında beyaz leke olamadım; ama sen benim hayatımda kapkaranlık bir leke bıraktın. Belki utanç, belki pişmanlık, belki yetersizlik duygusu bu. İşte böyle sevgili…
Simsiyah bir hayattı karşılaştığım, sonunda simsiyah bir parçanda ben oldum küçücük bir süre…