Göç eden şehirler
Tepeler
Ve ardı/ç kuşlarının serenatla yası
Kanadı kırık aşıklara
Kabul et
İtiraf edeceğim
Sesim sesine değil / titreyen bir geçmişe
Nefesim nefesine değil / hiç öpmediğim dudaklara
Sen bir sussun
Şiirlerimin müptelası olmuş bir su-s
Ki bir an tutulmasıyız ikimiz
Bir ay ışığı fukarasıyız gecelere
Sen çingene Piraye
Ben ise çok başka bir hikâye

Şimdi sen düşün
İki çarpışan yabancıdan ne kalır geriye
Karşılıklı özür biraz
İçilmemiş iki bardak çay
Seyrine doyum olmaz manzara biraz

Sana ondan bahsedeceğim şu an

O bir Tanrıça
Beni yaratan, inciten, irkilten
Bir su perisi
Sesi ruhumun şefkati
İrinlerime kadar inen acı tanesi
Yağmurun ta kendisi/ hayatımın tek gerçeği
Ve inan ki senin yaptığın gibi
Birbirimizi unutmak için hiç sevişmedik gökkuşaklarıyla
Kaldırımlara indik
Gölgelere seslendik
Kaybolduk sokak lambalarının altında
Asiydik zamana
Yas gibi, yine birbirimize kavuşmak için susan
İki hayat ağacı, yaprakları her sonbaharında aşkın
insan olan

Sana yaşadığın duygudan bahsedeceğim şu an

(aşktan)

Hak etmediğin ne varsa içinde barındıran
Başkalarına ait bir hüzün yolculuğu aşk
Sen bir mola yeriysen bu şiirde
Ruhum sende hiçbir zaman durmadı
Tekerim patlamadı
Yelkenim yırtılmadı okyanusun ortasında, acıkmadım,
O soruları da sana sormadım
Sokak çocuğunun kelimelerine sahip çıkarmış gibi
Sahiplenme duygularımı
O sorular benim mabedim,
O sorular cevapsızlığım, sadece ikimize ait yenilgi
Ki iki yenilgiden bir galibiyet çıkaracak şiirlerle
Anılacak kadın mısın sen?
Bu şiir hariç hiçbir şiirim sana yazılmadı

Yarından itibaren tüm manzaralar senin
Tüm düğünler
Tüm şair cesetleri senin, tüm İzmir senin
Duygularım bu şehirde hiçbir zaman arınmadı
Senin var olma arzuların, varlığın değil
O kadının ışıl ışıl yokluğu bile sonsuza dek benim

Başkasına ait şiirlerde, yenilgilerde, hüzünlerde bile
Yerin yok senin …