- 1420 Okunma
- 17 Yorum
- 0 Beğeni
ANKARA MACERALARIM
ANKARA MACERALARIM…
O gece, heyecandan gözüme uyku girmemişti.Neredeyse her saat başı kalkıyor, evin içinde gezinip yine yatıyordum.Ev kalabalık olduğundan,yatağımda dönüp durmaktan başka çarem de yoktu.İnanamıyordum, içim içime sığmıyordu.Hemen sabah olsun,güne başlayalım istiyordum.Nihayet yıllardır hayalini kurduğum gün gelmişti işte,yıllardır verdiğim emeklerimin karşılığını bugün alacaktım da, nasıl uyuyabilirdim rahatça yatağımda.Koskoca 5 yıl…Şimdi geriye dönüp baktığımda sanki dün gibi.
Kızım Ankara Üniversitesi’ni kazanmıştı,birlikte Ankara’ya taşınıp orada yaşamaya karar vermiştik.O günden sonra benim,olmayan uykularım iyiden iyiye kaçmaya başlamıştı.Hiç bilmediğimiz koca bir şehirde anne-kız yapayalnız,bu beni çok ürkütüyordu.Ama ne olursa olsun, kızımı tek başına gönderemezdim.Her türlü zorluğa katlanırdım bir tanem için.Ben onun için yaşamıyor muydum?
Okula kayıt işlemlerini yaptırmaya beraber gidecek,hem kaydını yaptıracak, hem de kiralık ev tutacaktık.Kayıt gününden bir gün önce yola çıktık, bizi Ankara Aşti’de (Ankara terminali) kardeş torunu olduğumuz Albay Sedat karşılamıştı.O akşam onlarda kaldık,sabah olunca Sedat’ın tarifi ile okula gitmek için düştük yollara.Ben dolmuş şoförün hemen arkasına oturmuş,gideceğimiz adresi söylemiştim hemen.
--Şoför bey,Ankara’nın yabancısıyım da,bizi bu adrese en yakın yerde indirir misiniz?
--Tamam abla, indiririm.
--Ama unutmayın olur mu? (gururlanarak) kızım üniversiteyi kazandı da kayıt yaptıracağız.Bugün son gün,bir terslik olmasın sonra.
--Unutmam abla.
--Peki teşekkür ederim.Şoför bey kardeşim.
Sonra sağımda,solumda,önümde,arkamda oturan ne kadar bayan varsa soruyorum.
--Siz bu adresi biliyor musunuz?Oraya yaklaşınca söyler misiniz?Aman ne olur unutmayın.
Bir müddet sonra tekrar şoför beye
--Aman beyefendi,bizi unutmadınız değil mi? İndireceksin.
Ve…sonunda indirdi.İndirdi de ama nerede?Artık sorularımdan sıkılıp ta mı indirmişti,yoksa gerçekten orada mı indirmesi gerekiyordu hala daha bilmiyorum.Yoldan geçen insanlara sora sora 30-35 dakikalık bir yürümeyle okula gelmiş ve kaydımızı yaptırmıştık.Nihayet benim kızım da bir üniversite öğrencisi olmuştu artık.Ağlamalı mıydım hüzünden ,kahkahalar mı atmalıydım sevinçten? Ne yapacağımı bilememiştim,bir yandan babasının göremediği bu tablo için hüzünlüydüm ama havalarda uçacak kadar da sevinçliydim.Çok değişik bir duygu ile okuldan çıkmıştık
O gün hava çok mu sıcaktı,yoksa ben heyecandan mı yanıyordum ama alev alev ateş çıkıyordu tüm vücudumdan.Şimdi öğrendiğim kadarı ile, okulun Tandoğan kapısından çıkmıştık.Önce caddenin karşısındaki cafelerin birinde çay,simit,poğaça yiyip karnımızı doyurmuştuk.
Şimdi sıra oturacağımız evi tutmaya gelmişti.Öyle ya, Ankara dediğin ne kadarcık bir yerdi,hemen ev buluverirdik! İşin açıkçası ;evlerinde misafir olduğumuz Sedat’lara yük olmak istemiyordum.Hemen ev bulup memleketime geri dönmek,bir an önce de taşınmak istiyordum.Kızımla birlikte ne kadar kiralık ev varsa,ne kadar emlakçı varsa gezmeye başladık.Sorduğumuz evler o zaman ki para ile 700-800 milyon 1.000 milyar civarı idi.Beni aşan rakamlardı bunlar.O kadar sıcaktı ki ve o kadar bunalmıştık ki,bir de Ankara’yı bilmediğimiz için kızımla dönüp dolaşıp aynı yerlere geliyorduk.Sonunda sora sora metroyu bulduk bindik.Tandoğan’dan Aşti’ye,Aşti’den Batıkent’te kadar gitmediğimiz yer kalmamıştı.Yok, yok, yok ev bulamıyorduk.Hala daha annemler ve Sedat’lar ;
--İyi ki Ankara’yı bilmiyorsunuz,bilseniz daha nerelere gidecektiniz kim bilir?
Der,bize gülerler.
Akşam üzerine doğru,o kadar çok yorulmuştuk, acıkmıştık ki. Ayrıca hiç bilmediğimiz bir yerde kadın başımıza böyle gezinmek beni çok üzmüştü.Dokunsalar ağlayıverecektim ama kızımın yanında güçlü olmak zorundaydım ve oldum da.Ne kadar zor olursa olsun kızıma bir şey belli etmemeye çalışıyordum.Artık Sedat’lara dönmeye karar verdik E.. karar vermekle olmuyordu,hadi bakalım yine adres sormaya başlamıştım.
--Etimesgut Askeri Lojmanlarına gideceğim ama yabancıyım.Nasıl gidebilirim?
Sora sora Bağdat bulunur hesabı,sora sora bulmuştuk Etimesgut yolunu da.Lojmanın önünde inip,evin zilini çaldığımızda,artık ne kızımın ne de benim bir adım dahi atacak halimiz kalmamıştı.Bize kapıyı açan Çiler (Sedat’ın öğretmen eşi)
--Ablaaaa, bu haliniz ne?Siz niye eve gelmediniz?Ev öyle kolay mı bulunur?Biz birlikte bakacağız ev,burası sizin eviniz niye bu kadar boşu boşuna yordunuz kendinizi?
İş işten geçmişti,yormuştuk işte kendimizi…O akşam nerede yattığımı bilemeden günün yorgunluğu ile hemen uyumuştum.Ankara’daki ilk günümüze noktayı koymuştum.
Sonra mı? Sabah ola hayrola…Hele bir sabah olsun,yine başlayacağım anlatmaya.
Saygı ve sevgilerimle hepinize…
Mavideydisevgi
YORUMLAR
Üstade sizin de sırası gelince " iyiki Ankara'yı bilmiyorsunuz " dediğiniz gibi Tandoğan , Etimesğut ve Batıkentte ev arama ile okula kayıt işlemini okadar canlı anlatmışsınız ki okuyan haz alıyor. Kadife gibi yumuşak ve sıcak bir anlatım. Yüreğinize ve kabiliyetinize sağlık olsun. saygılar sunarım
Çok zor günlerin sizi beklediği belli. Orada yakınlarınızın olması herkeste bulunmyan şanslardan biri. Çok daha zor şartları olan nice insanlar, nşice dertler çekiyor bu uğurda. Kimisi başarıyor sonunda, kimisi yolda kalıyor bir de. Tüm zorlukların üstesinden gelip mezun olarak yıllarca iş bulamayan, kadro bekleyenleri de bir düşünseniz, içiniz kararır herhalde.
Sevgi Salman
çok güzel yazmışsınız da bence yazılması gerekli olup da yazamadığınız daha bir sürü konu olmalı gibi geldi bana..yâni açıkçası bu yazının burada bitmediği şeklinde düşünüyorum..hele o emlakçılardan ev alabilmek çok zor...belli bir kapora ve kontrat parası alıyorlar...nerden mi biliyorum biz de ailece yaşadık bu sorunları..çünkü oğlum da Ankara Hacettepe Üniversitesi'nde öğrenci hâlen...sizin başınıza gelenler aşağı yukarı bizim de başımıza geldi... annesiyle gittiler Ankara'ya...Allah kolaylık versin efendim...kızınıza başarılar dilerim, inşllah hayırlısıyla okurlar...kızımız da Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi'nde okuyor...masrafları hiç bitmiyor...güzel ve anlamlı yazınızı memnuniyetle ve ibretle okudum...kutlarım, sevgi ve saygımla, selamlar...
oktayzerrin tarafından 1/31/2010 1:30:47 AM zamanında düzenlenmiştir.
Sevgi Salman
Beğeniyle okudum, içten ve yakalayan anlatımı. Kutluyorum güçlü kalemi ve başarılı yazımı. İlgiyle takip etmeye ve okumaya devam edeceğim. Selamlarımla ve Saygılarımla.
Sevgi Salman
Sevgi Salman
Sevgi Salman
Anlatımı çok güzel,sürükleyiciydi.Tebrik ederim.Saygılarımı sunuyorum...
Sevgi Salman
güzel bir paylaşım akıcılık muhteşemdi
duru akıcı bir dil beğeniyle okudum
bir an kendim yaşıyormuşum hisine kapıldım bende iki çoçuğumu bu şekilde universitede okuttum
ilk bölüm oalsada azminızı direncinizi kutluyorum saygılarımla
Sevgi Salman
güzel bir anı akıcı bir anlatım......detaylara kadar inip akıcılığı bozmamak kolay değildir.....kutluyorum...çok içtendi....saygılar
Sevgi Salman
GÜZEL BİR ANLATIMgercekten zevkli zevkli okudum cünkü ankarayı çokta severim ankara anılarım çok hem askerliğimide etemesgut karakuvvetleri sipor kampında yaptım ve macara biraz benimilk zamanlarımı akla getiriyo güzel ir anlatım zevk alarak hazla okudum değerlendirme pu anım çok yüksek teprik ederim ve böylesi anlatımlarını hep okumak isterim ben bu bölüme pek gelmezdim iyiki gelmişim güzel bir macera okudum yazan kalemı tekrar kutlarım ve devamını okumak isterim
sevgi ile selamlar saygılar sağlıcakla,,,,,
aşık komani tarafından 1/30/2010 10:13:34 PM zamanında düzenlenmiştir.
Sevgi Salman
ÇOK GÜZEL BİR ANI YAZISI OKUDUM...
İÇİNDE KENDİMİ BULDUM ADETA...
OKUL KAYIDI, EV ARAMA...
GÜZEL VE ANLAŞILIR BİR DİLLE ANLATILMIŞ.
KEYİFLE OKUDUM....
VE MERAKLA İKİNİCİ BÖLMÜNÜ BEKLEMEYE BAŞLADIM...
EMEĞİNİZE YÜREĞİNİZE SAĞLIK EFENDİM
HER DEM SEVGİ VE SAYGILAR.
Sevgi Salman
Güzel anlatmışsınız Sevgi Hanım. Anınızı okuyunca benimde kızıma ev arayışım geldi aklıma.
Ne demişler, damdan düşen anlarmış damdan düşenin halinden.
Tebrikler... sevgiler...
Sevgi Salman
Sevgi Salman
--------İyi ki Ankara’yı bilmiyorsunuz,bilseniz daha nerelere gidecektiniz kim bilir?
Der,bize gülerler.
Güzel ve akıcı bir ifade tarzı...Çok beğendim.
Tebrik eder, başarılarınızın devamını dilerim.