VATAN BİR KÜLTÜRDÜR TOPRAKTAN ÖTE
Mavi bir çadırdır bir uçtan bir uca gökyüzü
Ve her dağ ulu bir direk, Her yıldız bir penceredir sonsuza açılan Kartaldır,turnadır,ebabildir Sevdayla yaşayan her yürek, Işığa dönüşen her can. Bir büyük aşiretiz yeryüzünde biz Bu mavi çadırın altında yaşıyan Kanımızla boyamışız ufukları, Sesimizi içirmişiz susuz dağlara Sevgimizi kuşak yapmışız ırmak ırmak Geceleri ay ışığında ışıyan Kimi saray demiş bu çadırın adına Kimi fakirhane ya da âşiyân. Kimi orman yakıp tarla açmış Kimi üzümünü yemiş,suyunu içmiş, Kimi gurbet bilmiş,kimi vatan.. Adı ne olursa olsun bize yetiyor. Her gece ay bir lamba gibi üstümüzde, Her sabah ocağımız mutlu tütüyor. Toprak vatan olma kimliği kazanınca Cennet rüzgârları eser şehitliklerde Evlerin biçimi önemli değil Türküler aynı dilden söylenince İnsan kendi ışığıyla yaşar Adımını attığı her yerde. Renginden,deseninden,ilmiğinden bilinir Şu halı nerede dokunmuş, Şu kilim hangi tezgâhın kilimidir. Kanımızla anlam kazanır toprak Düğünlerde,türkülerde,giysilerde Vatan ana olup dile gelir. Ben Erzincan’da doğup büyümüşüm Kuşlarla,rüzgârlarla konuşmasını bilirim Kiraz ve ceviz ağaçlarından çok düşmüşüm Gökyüzünde bulutlar saçaklanmadan Dereleri sel basmasını bilirim Gül reçeli rengindeydi Erzincan’da akşamlar Şimdi doğduğum o şehirden uzakta Anılarla yaşayan bir şâirim. Evlenmiş ve evimi şehir şehir taşımışım Nice kışlarda yolculuk yapmış üşümüşüm, Gezdikçe tanıdım vatanı… Eyvanlarda oturdum yaz sıcaklarında Ve bir gün yolumuzu kesti deniz İstanbul surlarına demir attı kader gemimiz. Yüreğim çiçeklenir vatan denince Dikenli tarla,taşlı yol,uçurum Hepsi de içime yağar ince ince… Kuru toprak değil,canlı bir kültürdür vatan; Cennet rüzgârları eser şehitliklerde, Gökyüzünü saran kanatları vardır bayraklardan Ne ölüm korkutur ne işkence, Aşık Kerem gibi,Ferhat gibi İnsan vatanını sevince… Aysen AKDEMİR |
Etkilendim.
Saygılarımla...