Sonbahar
Ilık bir sohbet akşamında karardı dünya
Arık sustun cünkü yalnızlık vurdu kıyılarıma Dayanılmaz bir acı ile seni istedi kalbim Hüznün hasrete döndüğü yanmış sonbaharda Sararan yaprak gibi döküldüm sokaklara Savruldum kalabalığın ortasında bir sağa bir sola Martılarla bir tutmuştum kendimi yanındayken ama benim kanatlarım yoktu düştüm sen yokken... vkeskin |