Yorgun
Yine duman durdu, gönül dağıma
Bir adım önümü, göremiyorum Sanki hoyrat girmiş, gönül bağıma Bağımda gülümü, deremiyorum * Tanıyamaz oldum, inan ben beni O kadar çoktur ki, bunu nedeni Hiç kimseye, duyamadım, güveni Eller duyar diye, soramıyorum * Yorgun yürek, yıllarımın yorgunu Deli gönül elli, yaşın durgunu Hazan zamanında, yedim vurgunu O yüzden gönlümü, veremiyorum * Ne mızraba vurdum, nede teline Düşmüşüm ben, el alemin, diline Sam yelleri değmiş, hazan gülüme Gönülsüz gönüle, giremiyorum * Yazılmış demekki, böyle fermanım Gereği varımdır, gönül yormanın Bitkinim yoruldum, bitti dermanım Ben bunu hayıra, yoramıyorum * Gam yüküyle, derinlere, daldımda Yardım için nice, kapı çaldımda Herkesin derdine, derman oldumda Kendime, merhemi, süremiyorum * Çok şeyi yitirdim, yürekten özden Bıktımışım inanki, sohbetten sözden Öyle yorgunum ki, işte bu yüzden Ben kendi kendimi, yeremiyorum * Gariplik kokuyor, olan derdimde Değmezmiş meğerse, emek verdimde O kadar çok, vefasızlık, gördümde Kimsenin yüzüne, vuramıyorum * Ne desem gönüle, fayda etmiyor Unutuyum diyom, sevgin bitmiyor Kul Hızır’dan sevdan, benden gitmiyor Bir türlü sırrına, eremiyorum Bir türlü sırrına, eremiyorum * Nuh Ali Berk (Kul Hızır) |