KADIN
KADIN
Gözlerin kömür karası silinmez gözlerimden izi Dudakların bal damlası gitmez dudaklarımdan lekesi Ellerin taşır yankılanan gecede çaresizliğin izlerini Ödünç gülüşler gül açar masum yanağında yazık ki Gece aşk kokar eyy kadın çöl ateşi gezinir bedeninde Titrek mum alevidir çıplak vücudunun gölgesi Suçlu gülümsemeler köle olur kiralık aşklarda Ve saçların aşk doğurur rüzgâr kokunu savurdukça Kadınca duygular buz tutmuştur en karanlığında gecenin Sevgisizliğe kanıyorken yüreğin çölleşiyor ümitlerin Çıkmaz yüreğimden kelebek yalnızlığındaki bakışların Kısır düşüncelerde iz bırakmıştır katran karası çarşafın Aç koynunu ve tüm acılarını dök geceye eyy kadın Ay ışığında aksesuardır kısacık eteğin ucuz içkin Süzüldün âlemlere efkâr sarmış gözlerde filizlendin Hüzne boyadın hayallerini gecelere düştün kadın Sokak lambaları aydınlatır bir yosmanın ayak izini Pavyon kaldırımlarında acılar güldürüyor yüzünü Asılı kalmış sevdalar selamlarken gökyüzünü Hıçkırığın örtsün gecenin dile gelmiş melodisini Yediveren çiçekleri açsın göğsünün orta yerinde Tanımadığın adamlar var her gece çıplak koynunda Tamamlanmayan eksikliktin erkeklerin bakışında Değilmi ki ağzında küfür bir fahişe tadında Düzensiz kurulmuş hayatta nihayetinde bir anasın Resmini çizersin üşüyen yüreğine çocuğunun Serzenişlerde hayallerin kahrı ağır gelir yaşamın Gecelerin arasında kaybolur çorak gözyaşların Bu gece kalemim sana köle oldu eyy kadın Çalınmış aşklarda ıslandı yazdığım satırlar Can havliyle görülen düştün sütliman rüyalarda Yüreğinden tutulmuş sevdaydın mısralarımda 16.03.2008 / ANKARA |