SONBAHAR
Sen olmayınca düğümlenir kelimeler boğazımda.
Ve ben yutkunamam. Bir hıçkırık tutar sonra ve bilirim nefesimi tutsam da geçmeyecek. Ve bir ceza gibi gelir gözümden yaşlar. Sonra eşlik eder yıldızlar aya. Ve dolunay son bir kez daha parlar. Sen olamayınca sensizlik olur. Sensizlik ise sessizlik olur. Acı bir feryadımın yerini ufak bir tebessüm alsın bir kere de. Ve sen olmayınca sensiz şeyler de olmasın artık yeter. Tamam unutmak imkansız belki ama... Hatırlamakta ağır yaralar veriyor. Yara ise acı... Acı ise unutmaya yüz tutmuş bir anıya çıkıyor anlıyor musun. Sen olmazsan gelmez bahar. Gelse de açmaz yapraklar. Anlayacağın şimdilerde her yer sonbahar. Ama sen olmasaydın... Sensizlikte olmazdı. İşte hepsi bu kadar ! |