Yandı İnsanlık
Eğer buysa edep, feraset buysa;
Yetişin, söndürün yandı insanlık! Boşuna aranır bulunmaz oysa Bugünde kalmadı, dündü insanlık. Bir yanda zulüm var bir yanda düğün, Kan kusuyor zorba günde bin öğün. Korkarım sürecek mahşere değin Neron’un tahtına kondu insanlık. Mazlumlara zulmü hak görür başta, Servetine servet katar savaşta. Değerler göz ardı, madde revaçta. Her yolu marifet sandı insanlık. Açgözlü bir güruh; paracı, pulcu, Haraçla beslenir birkaç çapulcu. Her gelen hancıdır giden de yolcu Sanırsın "ölümü yendi insanlık." Kiminde kral var kiminde sulta, Kiminin elinde kılıçla, balta. Kiminin de işi gırgır şamata Cambazlar sirkine döndü insanlık. Akıl başta durur, kanar algıya, Ne dense onunla varır yargıya. Durmadan düşüyor bu yanılgıya Çukurun dibine indi insanlık. İyiler derinden, sessiz ve sakin, Onlarda bulunmaz nefret ile kin Umutsuz olmamak gerekir, lakin Kendini böylece sundu insanlık. (Düzenleme) 26.03.2022/Konya |