BEYAZ HEMŞİRE
Başını yastığa, koyduğun zaman,
Yanında bir melek, Beyaz Hemşire, Çâresiz; doktora, gittiğin zaman, Bakarsın yetişir; Beyaz Hemşire… Kolunu ilâçlar, o güleç yüzle, İğnesi incitmez, hafif eliyle, Morâl verir; nârin, kibar diliyle, Tedâviye başlar; Beyaz Hemşire… Kendini yitirsen, bilincin gitse, Ameliyat olup, bir parçan yitse! Yeniden doğmuşça, sağlığın gelse, Ençok O sevinir; Beyaz Hemşire… Gece- gündüz demez, Ana gibidir, Şifâ dağıtıcı, ilâç gibidir, Rûhuyla tedâvi, şevkat; işidir, Doktor yardımcısı; Beyaz Hemşire… Öyle akıllıdır, doktor vekili, Eczâcı Kalfası, her profili, Uzaktan- yakından, tam bir dost eli, Hasta meleği’dir; Beyaz Hemşire… Kadir. Yeter, bitmez; Melek yazmakla, Düşmeyen olur mu? Hasta- yatakla, Minnet duymak yetmez; günle haftayla, Yıl boyu Melektir… Hayat: Hemşire. Kadir Yeter. TRABZON. AÇIKLAMA: Beyaz Hemşire adlı şiirim; Şairi yazılmak sûreti ile yayınlanması serbesttir. Bu, bir taahhüddür. Trabzon, Türksesi Gazetesi`nin 27.9.2006 Çarşamba gün ve 11296.sayısının 4.sayfasında yayınlanmıştır. NOT:12-18 MAYIS HEMŞİRELER HAFTASI SEBEBİ İLE 12.5.2008 Pazartesi günü, tekrar yayınlanmıştır; .edebiyatdefteri.com/siir/113079/beyaz-hemsire-tekrar |
Eczâcı Kalfası, her profili,
Uzaktan- yakından, tam bir dost eli,
Hasta meleği’dir; Beyaz Hemşire…
HOŞ HEMŞEHRİM HOŞ